Προσωπικά σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να μπει κάποιου είδους εισητήριο για κάθε τέτοια περιοχή ή νησί. Ένα μικρό νησί του Αιγαίου για παράδειγμα θα μπορύσε να αποφασίσει ότι δεν μπορεί να δεχτεί κάθε εβδομάδα πάνω από 2.000 άτομα. Εφαρμόζοντας ένα σύστημα κρατήσεων παρόμοιο με αυτό των αεροπορικών εταιρειών θα μπορούσε να επιβάλλει ένα τέλος, π.χ. 50 ευρώ για κάθε επισκέπτη μέχρι τον αριθμό των 2.000 ατόμων. Θα μπορούσε μάλιστα να διαφοροποιήσει και το ποσό ανάλογα με το ενδιαφέρον π.χ. οι πρώτοι 100 τουρίστες να πληρώνουν 10 ευρώ, στη συνέχεια οι υπόλοιποι να πληρώνουν τα κανονικά 50 ενώ οι τελευταίοι 200 να πληρώνουν από 80 έως 100 ευρώ. Επίσης, τις εποχές με λιγότερη τουριστική κίνηση οι τιμές μπορεί να είναι μικρότερες. Βέβαια ένα τέτοιο σύστημα πρέπει να εφαρμοστεί ταυτόχρονα σε όλα τα νησιά και τις περιοχές με υψηλή τουριστική ζήτηση αλλοιώς ορισμένα νησιά θα έμεναν άδεια και σε άλλα θα γινόταν της κακομοίρας.
Επιβάλλοντας ένα τέτοιο τέλος και σε επιλεγμένους αρχαιολογικούς χώρους μεγάλης ζήτησης (π.χ. Κνωσός) αλλά και σε περιοχές μεγάλης φυσικής ομορφιάς (π.χ. Φαράγγι Σαμαριάς) είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν έσοδα για την συντήρηση και αναβάθμιση τους αλλά και περιορισμός των επισκεπτών σε όσους ενσυνείδητα επιθυμούν να τους επισκεφθούν φροντίζοντας και για την διατήρησή τους. Αν θεωρήσουμε ότι την Ελλάδα επισκέπτονται κάθε χρόνο 15 περίπου εκατομμύρια τουρίστες και υπολογίσουμε ότι 10 εκατομμύρια από αυτούς θα δεχόταν να πληρώσουν ένα τέτοιο «τέλος αειφορίας» έχουμε ενα έσοδο 500 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως που θα μπορούσαν να διατεθούν απευθείας στις τοπικές αυτοδιοικήσεις για αναβάθμιση των αντίστοιχων τόπων.Τα παραπάνω πρέπει βέβαια να συνδυαστούν και με μιά ευρύτερη πολιτική αναβάθμισης της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών π.χ. καλές μεταφορές, εύκολη πρόσβαση σε υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης ιδίως ιατρικές, καλή πληροφόρηση και ευγενή αντιμετώπιση των τουριστών. περιορισμό των συχνά αυθαίρετων και κακόγουστων «ενοικιαζόμενων δωματίων» και των συχνά άθλιων κατ'ευφημισμό «εστιατορίων» και «ταβερνών» κλπ. Τότε ίσως να αποκτούσαμε έναν αειφόρο τουρισμό αντάξιο της ιστορικής μας κληρονομιάς και της υπέροχης (αλλά ταχέως καταστρεφόμενης) ελληνικής φύσης.
