(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Χανιώτικα Νέα στις 24 Μαρτίου 2015 στη στήλη Προστασία του Πολίτη και Καθημερινότητα-193)
Απαιτείς να διασχίσεις το δρόμο όταν το φανάρι είναι πράσινο για τους πεζούς; Και να μην σε απειλεί το αυτοκίνητο που θέλει ντε και καλά να περάσει με κόκκινο; Κύριε μου είστε άσχετος! Δεν γνωρίζετε ότι στην Ελλάδα προτεραιότητα έχει πάντα ο οδηγός και όχι ο πεζός;
Θέλεις να απολαύσεις το καφεδάκι σου στο καφενεδάκι της γειτονιάς ή στην σύγχρονη καφετέρια χωρίς να σε φλομώνει το τσιγάρο του διπλανού σου; Έλα μωρέ παράξενε, αφού όλοι καπνίζουν!
Σκοπεύεις να κλείσεις ραντεβού με τον γιατρό χωρίς να πληρώσεις επίσκεψη όπως δικαιούσαι ως ασφαλισμένος; Μεγάλες απαιτήσεις έχεις φίλε! Εδώ είναι Ελλάδα και πρέπει να ακολουθήσεις την πεπατημένη και να πληρώσεις έξτρα ραντεβού. Αν θέλεις να σε δει ο γιατρός …
Σε ενοχλούν τα σκουπίδια που ρίχνουν ανεξέλεγκτα στις παραλίες, στο δρόμο, στα δάση οι περιπατητές, οι λουόμενοι, τα ζευγαράκια; Έλα καημένε με τις παραξενιές σου! Αφού θα τα μαζέψουν οι πρόσκοποι ή οι μαθητές και θα κάνουν και μια καλή πράξη.
Δεν έχεις χρήματα να πληρώσεις φροντιστήρια για την μεγάλη σου κόρη που θέλει να μπει στο πανεπιστήμιο και απαιτείς να γίνεται το μάθημα σωστά στο δημόσιο σχολείο; Με τους μισθούς πείνας που παίρνουν οι καθηγητές του δημοσίου τι θέλεις να κάνουν κι αυτοί; Εδώ είναι Ελλάδα, μην περιμένεις και πολλά από το κράτος …
Θέλεις να διακανονίσεις μια υπόθεση με την εφορία και δεν θέλεις να δώσεις το κάτι τις στον υπάλληλο που υπόσχεται να διεκπεραιώσει ταχύτατα την υπόθεσή σου και με το ένα δέκατο του κόστους; Μα που ζεις; Αφού όλη η Ελλάδα έτσι κινείται …
Η άδεια που έχεις ζητήσει για να κτίσεις εκείνο το επιπλέον δωμάτιο στο μικρό σου εξοχικό δεν έχει εκδοθεί ακόμη και αρνείσαι να πληρώσεις όσα σου ζήτησαν για να επιταχυνθεί η διαδικασία; Καλά φίλε, εσύ έχεις έλθει από άλλο πλανήτη μου φαίνεται και δεν ξέρεις πως λειτουργούν τα πράγματα στα Βαλκάνια …
Ζήτησες απόδειξη από τον ταβερνιάρη για το φαγητό που έφαγες εσύ κι η παρέα σου; Τουρίστας είσαι φίλε; Δεν ξέρεις ότι εδώ δεν δίνουμε αποδείξεις;
Δήλωσες ότι δεν πρόκειται να ξανακάτσεις σε γιορτή όπου συμμετέχουν άτομα τα οποία μόλις έλθουν στο κέφι θα βγάλουν το πιστόλι και θα ρίξουν τις «καθιερωμένες» μπαλωθιές; Μα τι παραξενιές είναι αυτές; Δεν ξέρεις ότι εδώ είναι Κρήτη και η οπλοφορία είναι «νόμιμη»;
Ο μπροστινός σου επέμενε να δεχτούν τις υπέρβαρες αποσκευές του στο αεροπλάνο χωρίς να πληρώσει το ανάλογο ποσό ενώ γνώριζε ότι ισχύει όριο βάρους; Η ευγενική υπάλληλος του έδειξε τον κανονισμό, κι αυτός άρχισε να φωνάζει και να διαμαρτύρεται κατηγορώντας την εταιρεία, τους υπαλλήλους και το κράτος που δεν έχουν προβλέψει την ειδική περίπτωσή του … Κι όταν είπες χαμηλόφωνα ότι έχει δίκιο η κοπέλα, σε αγριοκοίταξε και σου πέταξε ένα «θες να τ' ακούσεις κι εσύ τώρα;».
Διαμαρτυρήθηκες για την αγένεια οδηγών, εισπρακτόρων και ελεγκτών στα λεωφορεία; Αλλά και για την αγένεια των επιβατών που δεν έχουν φροντίσει να βγάλουν εισιτήριο, ούτε να ειδοποιήσουν εγκαίρως για τη στάση που θα κατέβουν; Ενοχλούν τους άλλους επιβάτες με τη μουσική που ακούνε, με τις θορυβώδεις συζητήσεις τους στο κινητό, ακόμη και με την απλυσιά τους … Τι είπες κύριος; Δηλαδή δεν έχω δικαίωμα να μιλήσω στο τηλέφωνο;;;
Οδηγεί το μηχανάκι έχοντας στο πίσω μέρος και τη μικρή του κόρη. Και οι δυο δεν φοράνε κράνος ενώ κάνει και επικίνδυνες προσπεράσεις. Κι όταν του κάνεις παρατήρηση, απαντά χωρίς να κοκκινίζει: Άντε ρε παρλαπίπα, κοίτα τη δουλειά σου, που θα μου πεις εσύ ότι νοιάζεσαι για το παιδί μου περισσότερο από μένα!
Στην πολυκατοικία, στη γειτονιά, στο δρόμο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα ιατρεία και στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα μαγαζιά και στα γραφεία, ο σωστός, ο νόμιμος, ο λογικός, ο κοινωνικός λοιδορείται, απαξιώνεται, υποτιμάται. Η πραγματικά αντικοινωνική συμπεριφορά θεωρείται ο κανόνας. Η μαγκιά, ο τσαμπουκάς, η υποτιμητική ατάκα, η προσωπική επίθεση, έχουν αντικαταστήσει τον διάλογο, την ευγένεια, τη συγνώμη.
Φυσικά και υπάρχουν καλοί οδηγοί που σέβονται τους πεζούς και τους κανόνες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Που φορούν κράνος και ζώνη ασφαλείας αυτοί και τα παιδιά τους. Φυσικά και υπάρχουν καπνιστές που σέβονται την απαγόρευση του καπνίσματος και βγαίνουν στο ύπαιθρο για να καπνίσουν. Αλλά και καφετζήδες και εστιάτορες που εφαρμόζουν το νόμο. Φυσικά και υπάρχουν γιατροί που δεν εκβιάζουν για να πληρωθούν επιπλέον. Που κάνουν το παν για να ανακουφίσουν τους ασθενείς εργαζόμενοι συχνά υπερωριακά χωρίς επιπλέον αμοιβή. Πολίτες που δεν πετούν σκουπίδια, που χαμηλώνουν τη φωνή όταν μιλούν στο κινητό ή με άλλους σε δημόσιους χώρους, που σέβονται τους νόμους και τους κανόνες. Δάσκαλοι που δίνουν τη ζωή τους για να μεταδώσουν γνώσεις και στάση ζωής στους μαθητές τους. Σωστοί επαγγελματίες.
Αλλά ενώ οι σωστοί καθημερινά λιγοστεύουν, οι «αντικοινωνικοί» φαίνεται πως αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς … Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρείται νόμιμη η παρανομία, εξυπνάδα ο υποβιβασμός του άλλου, μαγκιά ο εκβιασμός και το δίκιο του ισχυρότερου. Αλλά εξεγειρόμαστε όταν διαβάζουμε να μας κατηγορούν ως αφιλόξενους κάποιοι ταλαιπωρημένοι ξένοι τουρίστες που τους εκμεταλλεύτηκαν. Όταν μαθαίνουμε για κάποιο μαθητή που αυτοκτόνησε επειδή υπέστη σχολικό εκφοβισμό. Για κάποιο ηλικιωμένο που τον χτύπησε μηχανάκι ενώ περνούσε τη διάβαση πεζών με πράσινο.
Πότε θα γίνουν δακτυλοδεικτούμενη μειονότητα όσοι συμπεριφέρονται αντικοινωνικά; Πότε θα «φιλοτιμηθούμε» να εφαρμόσουμε το νόμο, να συμπεριφερόμαστε ευγενικά, να λογαριάζουμε το κόστος που θα έχουν οι πράξεις μας ή οι παραλήψεις μας στους εαυτούς μας και στους άλλους; Πότε θα γίνουμε πλειοψηφία οι πολιτισμένοι πολίτες σε αυτή τη χώρα;
