Όταν για ανακύκλωση με πάν’ οριστική,
Που θα με χώσουν άραγε πριν γίνω πάλι χώμα;
Μήπως ως Αλιμούσιο κάτω από τον Υμηττό,
Τα μηχανάκια και τα μαρσαρίσματα για να μη χάσω;
Ή μήπως στην υγρή και ομιχλώδη Φλάνδρα,
Να κάνω το γρασίδι της πιο πράσινο ακόμα;
Μάλλον στη Κρήτη, στο Σταυρό στη θάλασσα κοντά,
Παρέα με το Μεξικάνο τον Ζορμπά,
Θρόισμα απ’ τα λιόδεντρα τριγύρω,
Με μαλωτήρας μύρισμα και φλυσκουνιού,
Θα γίνουν τζιτζικιού φτερά τα κόκαλά μου.
Άραγε σε τι γλώσσα την κηδεία μου θα πουν;
Σε κάποια ελληνοβαρβαρική διάλεκτο,
Κάποιου μονομανούς παναγριώτατου;
Μήπως στη γλώσσα του Ουγκώ με προφορά Βελγίου,
Θα θυμηθούν τα Βατερλό, με Μπρελ και με ταρτίνες;
Ή πάλι θε να ψάλλουνε στα κουτσοαγγλικά
Με όσες λέξεις ξέρουνε πέντ’ έξη μετανάστες !
Και πάνω στην ταφόπλακα τι άραγε θα γράψουν,
Μ’ ελληνικά αλφάβητα θα είναι ή με λατινικά;
Θα με θυμούνται άραγε επάνω στον ιστό,
Πριν όλος μετουσιωθώ σε μιας αράχνης νήμα;
Όσο για τον Παράδεισο, την Κόλαση, τους μύθους,
Καλύτερ’ ας γελάσουμε με κάνα δυο αστεία,
Όσο περνά ηλεκτρικό μέσα απ’ τα κύτταρά μας
Και το διακόπτη του φωτός δεν στρέψουν ξαφνικά …
Ώρα καλή, αντίο σας, και φίλοι και παιδιά.
Overijse, 22/6/2006
Φτωχή απομίμηση με βάση το Qué será del caminante fatigado ή άλλως La trama
του Jorge Luis Borges
Που θα με χώσουν άραγε πριν γίνω πάλι χώμα;
Μήπως ως Αλιμούσιο κάτω από τον Υμηττό,
Τα μηχανάκια και τα μαρσαρίσματα για να μη χάσω;
Ή μήπως στην υγρή και ομιχλώδη Φλάνδρα,
Να κάνω το γρασίδι της πιο πράσινο ακόμα;
Μάλλον στη Κρήτη, στο Σταυρό στη θάλασσα κοντά,
Παρέα με το Μεξικάνο τον Ζορμπά,
Θρόισμα απ’ τα λιόδεντρα τριγύρω,
Με μαλωτήρας μύρισμα και φλυσκουνιού,
Θα γίνουν τζιτζικιού φτερά τα κόκαλά μου.
Άραγε σε τι γλώσσα την κηδεία μου θα πουν;
Σε κάποια ελληνοβαρβαρική διάλεκτο,
Κάποιου μονομανούς παναγριώτατου;
Μήπως στη γλώσσα του Ουγκώ με προφορά Βελγίου,
Θα θυμηθούν τα Βατερλό, με Μπρελ και με ταρτίνες;
Ή πάλι θε να ψάλλουνε στα κουτσοαγγλικά
Με όσες λέξεις ξέρουνε πέντ’ έξη μετανάστες !
Και πάνω στην ταφόπλακα τι άραγε θα γράψουν,
Μ’ ελληνικά αλφάβητα θα είναι ή με λατινικά;
Θα με θυμούνται άραγε επάνω στον ιστό,
Πριν όλος μετουσιωθώ σε μιας αράχνης νήμα;
Όσο για τον Παράδεισο, την Κόλαση, τους μύθους,
Καλύτερ’ ας γελάσουμε με κάνα δυο αστεία,
Όσο περνά ηλεκτρικό μέσα απ’ τα κύτταρά μας
Και το διακόπτη του φωτός δεν στρέψουν ξαφνικά …
Ώρα καλή, αντίο σας, και φίλοι και παιδιά.
Overijse, 22/6/2006
Φτωχή απομίμηση με βάση το Qué será del caminante fatigado ή άλλως La trama