Η Ελλάδα ανήκει στην Ενωμένη Ευρώπη και επιζητεί την ειρηνική επίλυση των διαφορών, αλλά είναι έτοιμη και να πολεμήσει για να διατηρήσει αυτό που της ανήκει …
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Χανιώτικα Νέα την 1η Σεπτεμβρίου 2020 στη στήλη Προστασία του Πολίτη και Καθημερινότητα-435)
Αγαπητέ Κενάν, Sevgili kardeşim,
Η κληρονομιά της ιστορίας. Τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, η οικογένεια της μητέρας μου αναγκάστηκε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη, αφήνοντας περιουσίες και τους τάφους των προγόνων μας εξαιτίας του Κυπριακού ζητήματος.
Πριν από 200 χρόνια οι πρόγονοι μου στην Ελλάδα ξεσηκώθηκαν κατά της αυταρχικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας γιατί δεν υπέφεραν άλλο την αδικία και την αυθαιρεσία. Πολέμησαν γενναία, κινητοποίησαν την διεθνή κοινή γνώμη αλλά … άρχισαν τις εμφύλιες διαμάχες, με αποτέλεσμα η Επανάσταση να σβήσει σχεδόν ολοκληρωτικά από την επιδρομή του Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου.
Ευτυχώς, οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) με την Ναυμαχία του Ναβαρίνου και, λίγο αργότερα, με τη Συνθήκη και το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, υποχρέωσαν τον Σουλτάνο να αναγνωρίσει την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος. Με τους πολέμους του 1912-13 η Ελλάδα επεκτάθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της οθωμανικής Μακεδονίας και απελευθέρωσε τα νησιά Ίμβρο, Τένεδο, Λήμνο, Λέσβο, Σάμο και Χίο.
Αμέσως μετά, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα συντάχθηκε με τις δυνάμεις της Αντάντ ενώ η Οθωμανική Αυτοκρατορία πολέμησε με τις Κεντρικές Δυνάμεις, οι οποίες ηττήθηκαν. Το αποτέλεσμα; Η ταπεινωτική για την Οθωμανική Αυτοκρατορία Συνθήκη των Σεβρών.
Μετά τα τραγικά λάθη της ελληνικής πλευράς, ακολούθησε η νικηφόρα πορεία του Μουσταφά Κεμάλ, η ανακατάληψη της Μικράς Ασίας και η ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας. Η Συνθήκη της Λωζάνης, αντικατέστησε τη Συνθήκη των Σεβρών. Και η Ελλάδα αντί να παραμείνει στη Μικρά Ασία, αναγκάστηκε να ζήσει την επώδυνη ανταλλαγή των πληθυσμών. Το ξερίζωμα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας αλλά και των Μουσουλμάνων της Ελλάδας …
Με τη Συνθήκη της Λωζάνης η Τουρκία ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και την Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία, καθώς και την περιοχή της Σμύρνης. Παραχώρησε όμως τα Δωδεκάνησα και το Καστελόριζο (μαζί με όλες τις εξαρτώμενες νησίδες) στην Ιταλία, όπως προέβλεπε και η συνθήκη των Σεβρών.
Ταυτόχρονα, απέκτησε το προγεφύρωμα του Κάραγατς στη Θράκη αντί για τις πολεμικές αποζημιώσεις που της όφειλε η Ελλάδα. Παραιτήθηκε τέλος από κάθε δικαίωμα επί της Αιγύπτου, του Σουδάν και της Λιβύης. Τέλος, στο τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, η Ελλάδα βρέθηκε πάλι με τους νικητές και της παραχωρήθηκαν τα Δωδεκάνησα. Η Τουρκία τότε παρέμεινε ουδέτερη …
Ανήκουμε στη Δύση. Αυτές, αγαπητέ Κενάν, ήταν με λίγα λόγια οι Συνθήκες που ρύθμιζαν τις σχέσεις της χώρας μου με την δική σου. Υπάρχουν στο διαδίκτυο και μπορείς, αν θέλεις, να τις διαβάσεις. Η Ελλάδα πάντως επέλεξε να ενσωματωθεί όλο και περισσότερο στην ευρωπαϊκή οικογένεια κάτι που επιθυμούσε και για τη χώρα σου ο Πατέρας της σύγχρονης Τουρκίας, ο Ατατούρκ. Γνωρίζεις υποθέτω πολύ καλά τις μεταρρυθμίσεις που θέσπισε.
Κατήργησε το χαλιφάτο αλλά και το φέσι. Εγκαινίασε την σύγχρονη ιατρική και το λατινικό αλφάβητο. Κατοχύρωσε την ισότητα και το δικαίωμα ψήφου για τις γυναίκες. Θέσπισε το δυτικό ημερολόγιο και το διεθνές σύστημα μονάδων κλπ. κλπ. Μεταρρυθμίζοντας κάθε πτυχή της οικονομικής και κοινωνικής ζωής έβαλε τη νέα Τουρκία σε τροχιά προσέγγισης με τη Δύση. Κάτι που συνέχισαν και οι διάδοχοί του με την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Συμφωνία Σύνδεσης με τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως υπό την ηγεσία του προέδρου Ερντογάν η Τουρκία στρέφεται προς τα πίσω. Δεν είναι μόνο η υιοθέτηση ενός όλο και αυστηρότερου ισλαμισμού. Είναι και η αμφισβήτηση όλων των διεθνών δεσμεύσεων της Τουρκικής Δημοκρατίας αλλά και του ίδιου του Διεθνούς Δικαίου το οποίο καθημερινά επικαλείται με τρόπο που θα θαύμαζε ακόμη και ο Γκαίμπελς.
Το Διεθνές Δίκαιο. Τα σύγχρονα πολιτισμένα κράτη αγαπητέ φίλε, ακολουθώντας εν πολλοίς το παράδειγμα των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιδιώκουν να λύνουν τις διαφορές τους με ειρηνικό τρόπο. Γι’ αυτό υπέγραψαν το 1982 τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και ίδρυσαν το αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο με έδρα το Αμβούργο. Δυστυχώς, η Τουρκία δεν υπέγραψε κανένα μέρος της εν λόγω Σύμβασης!
Αντίθετα, οι στρατιωτικοί σας επινόησαν την «Γαλάζια Πατρίδα», που αμφισβητεί ευθέως όχι μόνο τις προηγούμενες διεθνείς συμβατικές δεσμεύσεις της Τουρκίας αλλά και τις βασικές αρχές του Δικαίου της Θάλασσας. Οι οποίες προβλέπουν συγκεκριμένους κανόνες για την οριοθέτηση χωρικών υδάτων, υφαλοκρηπίδας, Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών ακόμη και μέσα διατήρησης και διαχείρισης των θαλάσσιων έμβιων πόρων.
Επιπλέον, φαίνεται πως η Τουρκική ηγεσία δεν επιθυμεί την ειρηνική επίλυση των διαφορών όχι μόνον με τους γείτονές σας αλλά και γενικότερα, παρεμβαίνοντας σε άλλες ένοπλες αντιπαραθέσεις σε διάφορα σημεία της ευρύτερης περιοχής. Στη Λιβύη, στη Συρία, στο Ιράκ, τη Σομαλία και πιο πρόσφατα στην Αρμενία. Για να μην αναφέρουμε την Κύπρο … Παράλληλα, η ρητορική του προέδρου σας δείχνει πως δεν έχετε διδαχτεί τίποτα από την πρόσφατη ιστορία σας.
Μην παίζετε με την Ενωμένη Ευρώπη. Αγαπητέ καρντάση, δεν ζούμε πια στην εποχή της μάχης του Ματζικέρτ, ή της κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης, αλλά μάλλον στην εποχή της ναυμαχίας της Ναυπάκτου. Ας θυμηθούμε ότι οργανώθηκε με αφορμή την κατάληψη της Κύπρου και σηματοδότησε την αρχή της παρακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μετά από πολύχρονους πολέμους, τα δυτικά σύνορα της σύγχρονης Τουρκίας τέθηκαν από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και όχι από την Ελλάδα μόνη της. Η αλληλεγγύη της Ενωμένης Ευρώπης με την Ελλάδα και την Κύπρο, την οποία ο Ερντογάν καταγγέλλει ως προσχηματική, είναι αντίθετα αληθινή και θα δυναμώνει κάθε φορά που οι στρατοκράτες σας θα προχωρούν σε νέες, όλο και πιο απαράδεκτες προκλήσεις. Εύχομαι ολόψυχα ο τουρκικός λαός να μην μπει εξ αιτίας τους σε νέες δοκιμασίες …
Οι ηγέτες σας καλύτερα να φροντίσουν την οικονομία σας και να συμφιλιωθούν με όσους κατατρέχουν για πολιτικούς και θρησκευτικούς λόγους – πολλοί από τους οποίους ζητούν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα. Για να οδηγήσουν στην ανάπτυξη την χώρα σας αξιοποιώντας τους ανθρώπους και τους πλουτοπαραγωγικούς της πόρους, χωρίς να εποφθαλμιούν τους πόρους των γειτόνων σας.
Θα πρέπει επίσης να σταματήσουν να υποκρίνονται ότι η Ελλάδα ασκεί επιθετική πολιτική. Όταν επί χρόνια υποστήριζε ένθερμα την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας σας. Κι όταν το μόνο που ζητά σήμερα είναι έναν έντιμο, ειρηνικό διάλογο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στο πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας, χωρίς απειλές και προκλήσεις από το πολεμικό σας ναυτικό και την αεροπορία σας. Κι αν δεν υπάρξει συμφωνία, προσφυγή στο αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο.
Μελετήστε την ιστορία σας για να δείτε πως τους τελευταίους δύο αιώνες η Τουρκία ήταν πάντα με τους ηττημένους. Μην αφήσετε να σας οδηγήσουν πάλι σε περιπέτειες μωροφιλόδοξες και κοντόφθαλμες ηγεσίες.
Με εκτίμηση, Saygılarımla!
