Ξύπνησα νωρίς σήμερα και φαντάστηκα την χρονιά σαν έναν δρόμο γεμάτο λουλούδια αλλά και τσουκνίδες ή και αγκάθια. Κάθε όμορφη στιγμή ένα πολύχρωμο τριαντάφυλλο, μια ευωδιαστή γαρδένια, ένας μεθυστικός βασιλικός.
Κάθε στεναχώρια, κάθε θλίψη, ένα αγκάθι.
Πως θα μας φαίνεται άραγε η νέα χρονιά όταν κι αυτή θα φτάνει στο τέλος της;
Θάναι άραγε γεμάτη αγριόχορτα ή γεμάτη λουλούδια;
Ευτυχώς, τα περισσότερα φυτά κατά μήκος του δρόμου τα φυτεύουμε οι ίδιοι με τις επιλογές μας ή με τις παραλείψεις μας.
Το 2011 έχει ανακηρυχτεί Ευρωπαϊκό Έτος Εθελοντισμού, αλλά και Διεθνές Έτος Δασών. Να μια υπέροχη ευκαιρία να φυτέψουμε με τις πράξεις μας στο μονοπάτι του 2011 κάποια όμορφα κι ευωδιαστά λουλούδια για τον «πλησίον», τον συνάνθρωπο αλλά και για το περιβάλλον, αυτόν τον βουβό και καταταλαιπωρημένο «πλησίον». Ιδίως που,
Ό,τι κι αν πω ξατμίζεται, μα ό,τι κάνω μένει,
Kι αν ειν’ καλό, ο κόσμος μας καλύτερος ’πομένει!
Σας εύχομαι τα καλύτερα για το 2011!
