Πέρισι είχα αφιερώσει στον Αλέξη ένα τραγούδι του Benabar. Φέτος αφιερώνω σε όσους πράγματι τον σκέπτονται ένα τραγούδι του Georges Brassens.
Mourir pour des idées
Να πεθαίνεις για τις ιδέες
Να πεθαίνεις για τις ιδέες, τι υπέροχη ιδέα
Λίγο έλειψε να σκάσω που δεν ήταν δική μου
Γιατί όσοι την είχαν, καταθλιπτικό πλήθος
Έπεσαν πάνω μου ωρυόμενοι
Κατόρθωσαν να με πείσουν, εμένα και την αναιδή μου μούσα
Αποκηρύσσοντας τα λάθη της να συνταχθεί με τα πιστεύω τους
Εντούτοις, με κάποια ίχνη επιφύλαξης
Να πεθάνουμε για τις ιδέες, σύμφωνοι, αλλά με αργό θάνατο (δις).
Κρίνοντας ότι δεν κινδυνεύουμε εκεί που θα πάμε
Ας πάμε στον άλλο κόσμο χαζεύοντας καθοδόν
Επειδή αν βιαζόμαστε θα πεθάνουμε
Για ιδέες που ίσως να μην ισχύουν αύριο
Λοιπόν, ένα πράγμα θάναι πικρό και απογοητευτικό
Όταν θα παραδίδουμε την ψυχή μας στο θεό να διαπιστώσουμε
Ότι πήραμε λάθος δρόμο, ότι ξεγελαστήκαμε όσον αφορά τις ιδέες
Γι' αυτό αν είναι
Να πεθάνουμε για τις ιδέες, σύμφωνοι, αλλά με αργό θάνατο (δις).
Οι χρυσόστομοι αηγιάννηδες που κηρύττουν το μαρτύριο
Πολύ συχνά βραδυπορούν εδώ κάτω
Να πεθάνεις για τις ιδέες, πρέπει να το πούμε κι αυτό
Είναι ο λόγος που ζούνε και σίγουρα δεν τον αποστερούνται
Σε όλα σχεδόν τα στρατόπεδα τους βλεπουμε να διαγκωνίζονται
Σαν Μαθουσάλες μακρυζωίας
Συμπεραίνω λοιπόν ότι στα κρυφά αναλογίζονται πως πρέπει
«Να πεθάνουμε για τις ιδέες, σύμφωνοι, αλλά με αργό θάνατο» (δις).
Ιδέες για τις οποίες απαιτείται η υπέρτατη θυσία
Γι'αυτές υπόσχονται επακόλουθη δόξα κάθε είδους αιρέσεις
Και τίθεται το ερώτημα στους αρχάριους που πέφτουν θύματα
Να πεθάνουμε για τις ιδέες, είναι υπέροχο, αλλά για ποιές;
Κι επειδή όλες μοιαζουν μεταξύ τους
Όταν τις βλεπει να πλησιάζουν με τις μεγάλες τους σημαίες
Ο σοφός διστάζοντας στιφογυρίζει πάνω από τον τάφο λέγοντας
Να πεθάνουμε για τις ιδέες, σύμφωνοι, αλλά με αργό θάνατο (δις).
Αλλά και πάλι αν αρκούσαν κάποιες εκατόμβες
Προκειμένου επιτέλους να αλλάξουν και να τακτοποιηθούν τα πάντα
Από τις εποχές που ζήσαμε τόσες «μεγάλες νύχτες», από τότε που έπεσαν τόσα κεφάλια
Θάχαμε φτάσει στον επίγειο παράδεισο εδώ και καιρό
Αλλά ο χρυσούς αιώνας αναβάλεται διαρκώς για τις καλένδες
Οι θεοί διψούν πάντα και δεν χορταίνουν ποτέ
Κι ο θάνατος ξαναρχίζει τον κύκλο του ξανά και ξανά
Να πεθαίνουμε για τις ιδέες, σύμφωνοι, αλλά με αργό θάνατο (δις).
Ω, εσείς με τους εμπρηστικούς σας λόγους, εσείς οι καλοί απόστολοι
Πεθάνετε λοιπόν πρώτοι, σας παραχωρούμε τη θέση μας
Αλλά έλεος, γαμώτο! Αφήστε να ζήσουνε οι άλλοι!
Η ζωή είναι σχεδόν η μόνη πολυτέλεια που τους έχει απομείνει εδώ κάτω
Γιατί, επιτέλους, ο Χάρος είναι αρκετά προσεκτικός
Δεν χρειάζεται κάποιον να του κρατά το δρεπάνι
Και οι μακάβριοι χοροί γύρω από τις αγχόνες περιττεύουν!
Να πεθάνουμε για τις ιδέες, σύμφωνοι, αλλά με αργό θάνατο (δις).
Ελεύθερη μετάφραση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου