GR-Σύντομο ανέκδοτο: «Ελληνικοί αυτοκινητόδρομοι»

Ωραία η νέα Εγνατία. Καλή χάραξη, σήραγγες εφάμιλλες των Ελβετικών, εντυπωσιακές κοιλαδογέφυρες. Είδα μάλιστα ότι κτίστηκε και ο πρώτος σταθμός διοδίων. Αλλά ένα έργο βαλκανικών διαστάσεων δίνει ακόμη την εικόνα καλού επαρχιακού δρόμου ταχείας κυκλοφορίας.

• Βγαίνοντας από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας η ταμπέλα σε οδηγεί στα Ιωάννινα και την Πρέβεζα. Μα ο δρόμος φτιάχτηκε για να συνδέσει το Ιόνιο με την Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη. Πρέπει να φτάσει κανείς στη Βέροια για να δει ένδειξη Θεσσαλονίκη. Για την Πόλη ούτε λέξη. Το αντιλήφτηκα όταν κάποιοι απεγνωσμένοι Τούρκοι και Βούλγαροι με σταμάτησαν για να με ρωτήσουν αν πήγαιναν καλά για Θεσσαλονίκη …
  
• Από την Ηγουμενίτσα μέχρι τα πρόθυρα της Θεσσαλονίκης μια μόνο άθλια καντίνα σε τροχόσπιτο, χωρίς τουαλέτες, χωρίς τρεχούμενο νερό, χωρίς Σταθμούς Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών. Εκτός από τις σήραγγες, τα τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης μάλλον σπανίζουν. Ευτυχώς δεν χρειαστήκαμε βοήθεια αλλά αμφιβάλλω αν θα είχαμε σήμα στα κινητά μας για να επικοινωνήσουμε με τα τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης (π.χ. το 112).
  
• Τέλος, παρόλο που η σήμανση ήταν πολύ καλή, ιδίως στις περιοχές όπου εκτελούνταν έργα, ο αυτοκινητόδρομος δεν διαθέτει μια μοναδική ραδιοφωνική συχνότητα που να αναγράφεται περιοδικά σε ενημερωτικές πινακίδες και να παρέχει περιοδική πληροφόρηση για τα ενδεχόμενα προβλήματα και την κατάσταση λειτουργίας του αυτοκινητόδρομου …

Τα παραπάνω βέβαια ωχριούν μπροστά στην κατάσταση της Εθνικής Οδού Θεσσαλονίκης-Αθηνών. Υποτίθεται ότι η χρέωση των διοδίων γίνεται με βάση την διανυθείσα απόσταση στον αυτοκινητόδρομο. Όμως υπάρχουν διόδια ακόμη και για τμήματα που χαρακτηρίζονται σαφώς (επίσημο σήμα) ως μη αυτοκινητόδρομοι. Και πως θα μπορούσαν να είναι αφού πάνω απ΄’ όλα δεν έχουν διαχωριστική νησίδα. Ας αφήσουμε την έλλειψη σήμανσης αλλά και διευκολύνσεων όπως αναφέρθηκε παραπάνω (Σ.Ε.Α., τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης, ραδιοφωνική κάλυψη). Στο σταθμό διοδίων Πυργετού, πριν από τα Τέμπη, αρνήθηκα να πληρώσω διόδια και περιμένω να μου στείλουν τον λογαριασμό στις Βρυξέλλες για να τον διαβιβάσω στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέροντας όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την παραβίαση της σχετικής νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ύστερα, όλοι αυτοί οι σταθμοί διοδίων στον κύριο άξονα του δρόμου μου φαίνονται παράλογοι και άχρηστοι. Αντίθετα, δεν υπάρχουν σταθμοί στις παράπλευρες εισόδους και εξόδους. Στην Γαλλία και στην Ιταλία, για παράδειγμα, όταν εισέρχεσαι στον αυτοκινητόδρομο παίρνεις μια κάρτα την οποία βάζεις σε ένα μηχάνημα στον σταθμό εξόδου, το οποίο υπολογίζει το ποσό που πρέπει να καταβάλεις. Και, πρόσθετη ευκολία, μπορείς να πληρώσεις με πιστωτική κάρτα, κάτι που δεν ισχύει, εξ όσων γνωρίζω στους ελληνικούς κατ’ ευφημισμό αυτοκινητόδρομους. Ακόμη πιο ορθολογικό και οικονομικό σύστημα ισχύει στην Ελβετία, όπου πληρώνεις την βινιέτα στα σύνορα μια φορά για όλο το χρόνο.

Οι ελληνικοί αυτοκινητόδρομοι έχουν καταντήσει σαν τους πάλαι ποτέ αλβανούς τουρίστες: σύντομα (αλλά και κακόγουστα και επικίνδυνα) ανέκδοτα.