23 Ιουνίου 2006

GR-Με τον τρόπο του JLB

Όταν για ανακύκλωση με πάν’ οριστική,
Που θα με χώσουν άραγε πριν γίνω πάλι χώμα;
Μήπως ως Αλιμούσιο κάτω από τον Υμηττό,
Τα μηχανάκια και τα μαρσαρίσματα για να μη χάσω;
Ή μήπως στην υγρή και ομιχλώδη Φλάνδρα,
Να κάνω το γρασίδι της πιο πράσινο ακόμα;
Μάλλον στη Κρήτη, στο Σταυρό στη θάλασσα κοντά,
Παρέα με το Μεξικάνο τον Ζορμπά,
Θρόισμα απ’ τα λιόδεντρα τριγύρω,
Με μαλωτήρας μύρισμα και φλυσκουνιού,
Θα γίνουν τζιτζικιού φτερά τα κόκαλά μου.

Άραγε σε τι γλώσσα την κηδεία μου θα πουν;
Σε κάποια ελληνοβαρβαρική διάλεκτο,
Κάποιου μονομανούς παναγριώτατου;
Μήπως στη γλώσσα του Ουγκώ με προφορά Βελγίου,
Θα θυμηθούν τα Βατερλό, με Μπρελ και με ταρτίνες;
Ή πάλι θε να ψάλλουνε στα κουτσοαγγλικά
Με όσες λέξεις ξέρουνε πέντ’ έξη μετανάστες !

Και πάνω στην ταφόπλακα τι άραγε θα γράψουν,
Μ’ ελληνικά αλφάβητα θα είναι ή με λατινικά;
Θα με θυμούνται άραγε επάνω στον ιστό,
Πριν όλος μετουσιωθώ σε μιας αράχνης νήμα;

Όσο για τον Παράδεισο, την Κόλαση, τους μύθους,
Καλύτερ’ ας γελάσουμε με κάνα δυο αστεία,
Όσο περνά ηλεκτρικό μέσα απ’ τα κύτταρά μας
Και το διακόπτη του φωτός δεν στρέψουν ξαφνικά …
Ώρα καλή, αντίο σας, και φίλοι και παιδιά.

Overijse, 22/6/2006

Φτωχή απομίμηση με βάση το Qué será del caminante fatigado ή άλλως La trama
του Jorge Luis Borges

3 σχόλια:

Nikos Dimou είπε...

Τι ωραίο... τι λυπητερό... τι ειρωνικό...

Τάκη εύχομαι να αργήσει αυτή η ώρα - όσο για το πως και το πού... προσωπικά μου είναι αδιάφορα. Δεν θα είμαι εκεί!

Stavros Katsaris είπε...

Καλά το είχες πει την άλλη φορά!
Αν δεν ήταν ο Δήμου δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της blogoκατοικίας μας.
Μόνο που εξαιτίας του γνωρίσαμε και εξαιρετικούς ανθρώπους με σπάνια καλλιέργεια. Ένας από αυτούς είσαι και εσύ και ειλικρινά χαίρομαι που σε γνώρισα.
Το ποίημα είναι βέβαια ο λόγος που σου γράφω.
Η ειρωνική του διάθεση πραγματικά με ταρακούνησε!
Να είσαι πάντα καλά!

paragrafos είπε...

Φίλε Τάκη, το ποίημά σου αυτό είναι σαν τον χαμόγελο που δεν μοιάζει χαμόγελο ούτε μοιράζει χαρά - μα ούτε και θλιψη αβάσταχτη,

είναι σαν το χαμόγελο λίγο μετά την πικρή σκέψη

είναι σαν το χαμόγελο που ταξιδεύει σε μιας ζωής τα καντούνια και κάνει τους δικούς του απολογισμούς, λίγο προτού ξεσπάσει σε λυγμό ανεκπλήρωτο...

Με αγάπη

Παράγραφος

Γνωμικά - Παροιμίες