Προσωπικά σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να μπει κάποιου είδους εισητήριο για κάθε τέτοια περιοχή ή νησί. Ένα μικρό νησί του Αιγαίου για παράδειγμα θα μπορύσε να αποφασίσει ότι δεν μπορεί να δεχτεί κάθε εβδομάδα πάνω από 2.000 άτομα. Εφαρμόζοντας ένα σύστημα κρατήσεων παρόμοιο με αυτό των αεροπορικών εταιρειών θα μπορούσε να επιβάλλει ένα τέλος, π.χ. 50 ευρώ για κάθε επισκέπτη μέχρι τον αριθμό των 2.000 ατόμων. Θα μπορούσε μάλιστα να διαφοροποιήσει και το ποσό ανάλογα με το ενδιαφέρον π.χ. οι πρώτοι 100 τουρίστες να πληρώνουν 10 ευρώ, στη συνέχεια οι υπόλοιποι να πληρώνουν τα κανονικά 50 ενώ οι τελευταίοι 200 να πληρώνουν από 80 έως 100 ευρώ. Επίσης, τις εποχές με λιγότερη τουριστική κίνηση οι τιμές μπορεί να είναι μικρότερες. Βέβαια ένα τέτοιο σύστημα πρέπει να εφαρμοστεί ταυτόχρονα σε όλα τα νησιά και τις περιοχές με υψηλή τουριστική ζήτηση αλλοιώς ορισμένα νησιά θα έμεναν άδεια και σε άλλα θα γινόταν της κακομοίρας.
Επιβάλλοντας ένα τέτοιο τέλος και σε επιλεγμένους αρχαιολογικούς χώρους μεγάλης ζήτησης (π.χ. Κνωσός) αλλά και σε περιοχές μεγάλης φυσικής ομορφιάς (π.χ. Φαράγγι Σαμαριάς) είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν έσοδα για την συντήρηση και αναβάθμιση τους αλλά και περιορισμός των επισκεπτών σε όσους ενσυνείδητα επιθυμούν να τους επισκεφθούν φροντίζοντας και για την διατήρησή τους. Αν θεωρήσουμε ότι την Ελλάδα επισκέπτονται κάθε χρόνο 15 περίπου εκατομμύρια τουρίστες και υπολογίσουμε ότι 10 εκατομμύρια από αυτούς θα δεχόταν να πληρώσουν ένα τέτοιο «τέλος αειφορίας» έχουμε ενα έσοδο 500 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως που θα μπορούσαν να διατεθούν απευθείας στις τοπικές αυτοδιοικήσεις για αναβάθμιση των αντίστοιχων τόπων.Τα παραπάνω πρέπει βέβαια να συνδυαστούν και με μιά ευρύτερη πολιτική αναβάθμισης της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών π.χ. καλές μεταφορές, εύκολη πρόσβαση σε υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης ιδίως ιατρικές, καλή πληροφόρηση και ευγενή αντιμετώπιση των τουριστών. περιορισμό των συχνά αυθαίρετων και κακόγουστων «ενοικιαζόμενων δωματίων» και των συχνά άθλιων κατ'ευφημισμό «εστιατορίων» και «ταβερνών» κλπ. Τότε ίσως να αποκτούσαμε έναν αειφόρο τουρισμό αντάξιο της ιστορικής μας κληρονομιάς και της υπέροχης (αλλά ταχέως καταστρεφόμενης) ελληνικής φύσης.
10 σχόλια:
Επίσης η μείωση του κόστους είναι απαραίτητη. Άλλες περιοχές με εξίσου ζεστό ήλιο και εξίσου ενδιαφέροντα αρχαιολογικά αξιοθέατα παρέχουν φθηνότερες υπηρεσίες, από τον απλό καφέ, μέχρι την κούρσα του ταξι. Ενδεικτικά, από αεροδρόμιο του Ακτίου ως την πόλη της Πρέβεζας όπου μένω, κοστίζει 23 ευρώ. Τρία χιλιόμετρα! Και δεν είμαστε ούτε κέρκυρα ούτε μύκονος...
Για να μειωθεί όμως το κόστος, είναι απαραίτητο να πέσουν τα κόστη συντήρησης και των υποδομών. Ένας επαγγελματίας όπως ο εν λόγω ταξιτζής για να ριξει την τιμή της κούρσας θα πρέπει να πάρει κάρτα διοδίων μηνιαία ή ετήσια, που να του αφήνει μεγαλύτερο μέρος του κόμιστρου ως κέρδος. Τέτοια κάρτα δεν υπάρχει αυτή τη στιγμη, οπότε με διόδια 3 ευρώ ανά διαδρομή, συν ότι δίνει στο αεροδρόμιο για την άδεια, κάπου τόσο (στα 23 ευρω) βγαίνει η ταρίφα.
Όμως κάθε καλοκαίρι τσακωνόμαστε με τους πελάτες για αυτό τον λόγο, γιατί νομίζουν ότι τους κλέβει ο ταξιτζής.
Ένα άλλο θέμα είναι ότι σε αντίθεση με άλλα τουριστικά μέρη όπως η Γαλλία ή άλλοι πιο εξωτικοί περιορισμοί, η ελλάδα έχει κίνηση μόνο το καλοκαίρι, πράγμα που σημαίνει ότι οι επαγγελματίες του τουρισμού είτε το κάνουν σαν δευτερεύον επάγγελμα, μη δίνοντας την πρέπουσα προσοχή, είτε αναγκάζονται να χρεώνουν υψηλές τιμές (σε σχέση με τις παρεχόμενες υπηρεσίες) για να ζήσουν και τον χειμώνα. Ή ίσως για να καλύψουν άλλες παράνομες δραστηριότητες...
Όπως και να'χει το ζήτημα, προσωπικά δεν μπορώ να παρέχω υπηρεσίες υψηλότερου επιπέδου γιατί αυτό απαιτεί προσωπικό, δλδ ασφάλιση, δλδ ότι βγάζω να το δίνω στο ικα. Ότι κάνουμε μόνοι μας λοιπόν. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους συνάδελφους που γνωρίζω και δεν είναι μαφιόζοι ή συγγενείς κανενός υπουργού.
Δεν μπορώ να παρέχω καλύτερες υπηρεσίες γιατί η οργάνωση στον τομέα της ιστιοπλοίας είναι ασαφής και ελειπής που σημαίνει πως για να κάνεις ένα απλό πράγμα όπως να πάρεις έναν απλό απόπλου ή να στήσεις μία τεντα να μην ξεροσταλιάζουν οι άνθρωποι στο λιοπύρι πρέπει ή να πληρώσεις χρυσό ένα κομμάτι χαρτί, ή να λαδώσεις ή να παρανομήσεις.
Το επιχειρηματικό περιβάλλον στην ελλάδα είναι αδιανόητα εχθρικό και αυτό εκδηλώνεται παντού, άρα και στον τουρισμό.
Συγγνώμη για το "σεντόνι" αλλά έχω κι εγώ τον καημό μου
Πολύ ωραία πρόταση, αλλά δυστυχώς δεν θα υλοποιηθεί ποτέ γιατί είμαστε καραγκιόζηδες. Γιατί χρεώνουμε ακριβά θέλοντας να δουλεύψουμε τρεις μήνες και να βγάλουμε όλο το χρόνο. Γιατί σκεφτόμαστε ότι πρέπει πιθανόν να λαδώσουμε κάποιους για να κάνουμε την δουλεία μας, αντί να απάιτύσουμε για άμεση και σωστή εξυπηρέτηση. Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι. Ισως τελικά η Αμερική να έγινε μεγάλη δύναμη, γιατί κάποιος έβγαλε το σλόγκαν "Μην ρωτάς τι μπορεί το κράτος να κάνει για σένα, αλλά εσύ για το κράτος".
Αυτά τα λίγα για ένα πολύ μεγάλο θέμα.
Υ.Γ. Κάποτε στον παρελθόν είχα κάνει μια πρόταση για να δίνεται συγκεκριμένος αριθμός δώρων π.χ. φιαλών κρασιού σε κάθε επισκέπτη των νησιών. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργίσει ως μέσο ελέγχου του μέγιστου αριθμού επισκεπτών καθώς και ως ελάχιστη ένδειξη ευχαριστώ για αυτούς που αφήνουν τα λέφτα τους στην Ελληνική οικονομία και όχι στην π.χ. Τούρκικη που είναι πιο φτηνή και οι άνθρωποι πιο ευγενικοί, παρόλο που διαφημήςουν τα Ελληνικά και Ρωμαικά αρχαία.
Πάντως ως ευρωπαϊκή χώρα δεν έχουμε το δικαίωμα να περιορίσουμε την ελευθερία οποιουδήποτε πολίτη να έρθει στην χώρα ή στα νησιά μας όποτε θέλει. Πόσο μάλλον όταν αυτός θα είναι και ισότιμος πολίτης της ΕΕ. Εκτός αυτού κάτι τέτοιο πάει αντίθετα στα ανθρωπινά δικαιώματα.
Σας βρίσκω λιγο ελιτιστή σε αυτό το πόστ δηλ.
Στις περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και με περιβαλλοντικές ευαισθησίες (π.χ. Natura, φυσικά πάρκα) επιβάλονται περιορισμοί πρόσβασης και εκμετάλλευσης. Κάτι αντίστοιχο σκέπτομαι για τα νησιά, ιδίως αυτά που απειλούνται με περιβαλλοντική κατάρρευση. Ελιτίστικο μέτρο; Ίσως. Αλλά τότε γιατί απαγορεύουμε το κυνήγι της φάλαινας, ή (πρόκειται να απαγορεύσουμε) την αλιεία του ερυθρού τόνου; Και στο κάτω κάτω τι σημαίνει αειφόρος ή βιώσιμη ανάπτυξη; Κι ας θυμηθούμε και το φόρο πρόσβασης στο κέντρο π.χ. του Λονδίνου με αυτοκίνητο. Αυτός δεν περιορίζει την ελευθερία διακίνησης;
Η αλιεία της φάλαινας έχει να κάνει με την οικολογία και πόσο μπορούμε να προστατεύσουμε το είδος να μην εξαφανιστεί.
Και ο περιορισμός πρόσβασης από τα αυτοκίνητα είναι επίσης οικολογικός και μάλιστα δεν περιορίζει καμία κίνηση του πολίτη. Αν θέλει, ας πάρει το ποδηλατάκι του, τα πόδια του ή το μετρό και να κατέβει.
Όχι η λύση δεν είναι ο περιορισμός των ελευθεριών του ανθρώπου. Ας τους εκπαιδεύσουμε όμως να μην είναι γουρούνια (βρίζω και τα γουρουνάκια)!
Δεν πρόκειται για περιορισμό, αλλά για αντικίνητρα, τα οποία επιμερίζουν και το κόστος. Εγώ πρότεινα μια (ελλιπή ίσως και ελιτίστικη) λύση για την προστασία μιας περιοχής που κινδυνεύει να καταρρεύσει οικολογικά από τον ανεξέλεγκτο τουρισμό. Αν έχεις να προτείνεις κάποια άλλη μέθοδο είσαι ευπρόσδεκτος.
Υ.Γ. Κάποια άλλη μέθοδο, εννοείται πρακτική και άμεσα εφαρμόσιμη.
Φύλαξη των χώρων με την επίβλεψη κάποιου φύλακα, οπως γίνεται και στα μουσεία;
Και ιδού που η πόλη της Βαρκελώνης σκέπτεται να εφαρμόσει κάτι ανάλογο ....
Και ιδού που και η Ρώμη σκέπτεται να εφαρμόσει κάτι ανάλογο ...
Δημοσίευση σχολίου