Αναγνώσεις

Τα τσιπάκια του Γκείτς, η αμφισβήτηση της ηγεσίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και γιατί ψηφίζουμε ψεύτες …
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Χανιώτικα Νέα στις 7 Ιουλίου 2020 στη στήλη Προστασία του Πολίτη και Καθημερινότητα-428)

Εμβόλια και τσιπάκια. Μια από τις πάμπολες θεωρίες συνομωσίας που κυκλοφορούν, αφορά το σχέδιο του Μπιλ Γκέιτς να τοποθετήσει μαζί με το εμβόλιο του κορωνοϊού – αν και όταν αυτό διατεθεί – ένα τσιπάκι το οποίο θα καταγράφει την κάθε μας κίνηση! Πώς όμως ξεκίνησε αυτή η θεωρία;

Το Μάρτιο ο Γκέιτς ανέφερε σε μια συνέντευξη σχετικά με την αντιμετώπιση του κορωνοϊού ότι «κάποια στιγμή θα διαθέτουμε ψηφιακά πιστοποιητικά που θα μας επιτρέψουν να γνωρίζουμε ποιος έχει αναρρώσει, ή έχει κάνει τέστ πρόσφατα, ή – όταν θα έχουμε το εμβόλιο – ποιος το έχει κάνει». Καμία αναφορά σε τσιπάκι …

Αυτό συνδυάστηκε με ένα άρθρο με τίτλο «Καταγραφή εμβολιασμών με βιοσυμβατά κβαντικά στίγματα στο εγγύς υπέρυθρο που τοποθετούνται στο δέρμα με επιθέματα μικροβελόνων» που δημοσιεύτηκε τέλος του 2019 στο επιστημονικό περιοδικό Science translational medicine (διασυνδεδεμένη ιατρική). Στο άρθρο αναφέρεται η δημιουργία τατουάζ, ορατά με ειδικό αόρατο φωτισμό τα οποία καταγράφουν το είδος του εμβολίου. Με το σύστημα αυτό, αν ποτέ υιοθετηθεί, πριν από κάθε εμβολιασμό ο γιατρός θα μπορεί να διαβάσει ποια εμβόλια έχουν γίνει, διαβάζοντας τα αόρατα στο γυμνό μάτι, τατουάζ.

Η έρευνα έγινε από πέντε ερευνητικές ομάδες στις ΗΠΑ με τη συμμετοχή μιας ομάδας από την Κίνα. Χρηματοδοτήθηκε από το φιλανθρωπικό ίδρυμα του Μπιλ και της Μελίντα Γκέιτς, από την Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ και από μια υποτροφία που έδωσε η Κίνα. Τώρα, πώς βγήκε η ιστορία με το τσιπάκι, ρωτήσετε ψυχολόγους, ψυχιάτρους ή τις υπηρεσίες που ασχολούνται με τις προπαγανδιστικές ψευδείς ειδήσεις, οι οποίες κατακλύζουν καθημερινά το διαδίκτυο.

Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας. Μια πρόσφατη συνέντευξη στην εβδομαδιαία εφημερίδα New Europe με έκανε να ψάξω λίγο την ιστορία του Γενικού Διευθυντή του ΠΟΥ Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρυέζους. Καθώς και το τι κρύβεται πίσω από τις αμερικανικές κατηγορίες για συνεργασία με τις κινεζικές αρχές για την κάλυψη της σοβαρότητας της επιδημίας στα πρώτα της στάδια.

Πράγματι, στα αρχικά στάδια της επιδημίας η Κίνα, κατά παράβαση των διεθνών κανονισμών υγείας, απέκρυψε από τον Δεκέμβριο του 2019, στοιχεία για την μετάδοση του ιού από άνθρωπο σε άνθρωπο. Επίσης, δεν έδωσε ζωντανά δείγματα του ιού σε ερευνητές από άλλες χώρες και αντιστάθηκε στην επιβολή περιορισμών στα ταξίδια και το εμπόριο ακόμη και όταν έγινε κατανοητή η σοβαρότητα της απειλής.

Μάλιστα, μετά την ενημέρωση του ΠΟΥ για το πρόβλημα, ο Τέντρος ισχυρίστηκε στις 29 Ιανουαρίου ότι η Κίνα διαχειρίστηκε καταπληκτικά την επέκταση της επιδημίας και «θα έπρεπε όλοι να της είμαστε ευγνώμονες». Και παρά τις προειδοποιήσεις γιατρών από την Ταϊβάν και το Χονγκ Κονγκ, ο ΠΟΥ περίμενε μέχρι τις 30 Ιανουαρίου για να κηρύξει τον κορωνοϊό ως Έκτακτη Ανάγκη Δημόσιας Υγείας Παγκόσμιου Ενδιαφέροντος.

Παρόλο που αρκετά στελέχη του ΠΟΥ υπερασπίζονται τη στάση του Γενικού Διευθυντή τους, πολλοί εξωτερικοί παρατηρητές υποστηρίζουν ότι ο Τέντρος δεν θέλησε να εναντιωθεί στην Κίνα για τους δικούς του λόγους. Τον κατηγορούν ότι ακόμη κι αν δεν το έκανε για χρηματικά ή άλλα ανταλλάγματα, η πολιτική του ιστορία δείχνει κάποιον που συμπαθεί τα διδακτορικά καθεστώτα, ιδίως της Αφρικής.

Κι αυτό επειδή, ως υπουργός Υγείας και Εξωτερικών της Αιθιοπίας, υποβάθμισε επανειλημμένα τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις επιπτώσεις του λιμού στο Κέρας της Αφρικής. Κάτι που φαίνεται να επιβεβαιώνει ένα τελευταίο βιβλίο για την πρόσφατη ιστορία της Αιθιοπίας.

Τέλος, ως Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ διόρισε το 2017 ως πρεσβευτή καλής θέλησης του ΠΟΥ για την καταπολέμηση των μη μεταδοτικών ασθενειών στην Αφρική τον δικτάτορα της Ζιμπάμπουε Ρόμπερτ Μουγκάμπε. Διορισμό τον οποίο ανακάλεσε μερικές μέρες αργότερα μετά από την διεθνή κατακραυγή.

Γιατί ο κόσμος ψηφίζει ψεύτες; Μπερλουσκόνι, Τραμπ, Τζόνσον, Μπρέξιτ για να μην αναφερθούμε στα καθ’ ημάς. Πώς είναι δυνατόν μερικοί ηγέτες να κερδίζουν εκλογές ψευδόμενοι και να εξακολουθούν να συνεγείρουν τα πλήθη εκτοξεύοντας ψέματα; Τις απαντήσεις προσπαθεί να δώσει ένα πρόσφατο άρθρο της Βέλγικης Le Soir.

Κατ’ αρχάς, η εξέλιξη μας έχει διαμορφώσει έτσι ώστε να θεωρούμε ότι οι άλλοι λένε την αλήθεια. Αφού αν αμφιβάλαμε για κάθε λέξη και φράση η επικοινωνία θα ήταν αδύνατη … Επιπλέον τρεις στους τέσσερεις θεωρούν τους εαυτούς τους ειλικρινείς και δεν μπορούν να πιστέψουν ότι υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Τραμπ που ψεύδονται πέντε φορές ημερησίως! Στην πραγματικότητα, οι έρευνες δείχνουν ότι στην καθημερινότητά μας δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους ψεύτες από τους ειλικρινείς …

Παράλληλα, άλλες έρευνες δείχνουν ότι ο κόσμος τείνει να πιστεύει τους πολιτικούς που έχει ψηφίσει. Και είναι έτοιμος να τους συγχωρήσει πολλές παρασπονδίες ακόμη και παραβίαση των αρχών που υποστήριζαν προεκλογικά. Και σε έναν κόσμο που πιστεύει όλο και περισσότερο στις «ψευδείς ειδήσεις» και τα «εναλλακτικά γεγονότα» οι υποστηρικτές κάποιου χαρακτηρίζουν υποκριτές όποιους τον κατηγορήσουν ως ψεύτη.

Άλλες έρευνες δείχνουν ότι τα ψέματα και η υποκρισία του αντίθετου πολιτικού χώρου, ακόμη κι αν μας σκανδαλίζουν, διεγείρουν το κέντρο ευχαρίστησης του εγκεφάλου. Αντίθετα, τα ψέματα του δικού μας χώρου μας δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα. Έτσι αγνοούμε τα ψέματα των δικών μας αλλά όχι εκείνα των αντίθετων. Επιπλέον, η έρευνα δείχνει ανοχή στα ψέματα των «λαϊκών ηγετών» που αντιπαλεύουν τις «ελίτ». Μάλιστα, τα ψέματα αυτά αποτελούν και απόδειξη «αυθεντικότητας»!

Τέλος, η εξυπνάδα δεν συμβαδίζει αναγκαστικά με το κριτικό πνεύμα ούτε με την ικανότητα αλλαγής άποψης. Αντίθετα, όσο πιο αναπτυγμένος διανοητικά είναι κάποιος τόσο πιο πολύ θα χρησιμοποιήσει την εφευρετικότητα και την αποφασιστικότητά του για να επικυρώσει τις πεποιθήσεις του και να εξορθολογήσει τα ψέματα των πολιτικών ανδρών και γυναικών που υποστηρίζει.

Είναι πράγματι πολύ δύσκολο να αμφισβητήσει κανείς εκείνους στους οποίους πιστεύει όπως και τον ίδιο του τον εαυτό …