Το ταξίδι μας στην Αυστραλία το Δεκέμβρη-Γενάρη ήταν μια αποκάλυψη. Κατ' αρχάς η Αυστραλία δεν είναι η χώρα του καγκουρώ και του κοάλα, αλλά η χώρα της μύγας! Καγκουρώ είδαμε μόνο στον ζωολογικό κήπο κι ένα που διέσχισε το δρόμο μας λίγο πριν ξημερώσει. Κοάλα επίσης μόνο στον κήπο. Αλλά μύγες! Όπου πήγαμε, στο τροπικό δάσος του Daintree, στο Port Douglas, στον βοτανικό κήπο της Μελβούρνης, στο Uluru (ή Ayers Rock απ' όπου και η φωτο), στο Apollo Bay, στους 12 Αποστόλους και στο Tree-top walk οι μύγες μας περιτριγύριζαν συνεχώς. Μόνο στο Σίδνεϋ δεν τις είχαμε παρέα και στο κέντρο της Μελβούρνης βέβαια.
Ύστερα στην Αυστραλία το να είσαι Έλληνας είναι σαν να είσαι Φλαμανδός στις Βρυξέλλες ή Εβραίος στη Νέα Υόρκη. Οι Έλληνες στην Αυστραλία διατηρούν ακόμη και σε τρίτη γενεά την γλώσσα μας παρά τις κάποιες προσαρμογές (πιάσε το μπόξι, να πάμε με το κάρο στη μαρκέτα ...) και είναι δύναμη. Βγάζουν βουλευτές, κινούν την οικονομία, έχουν τα σχολεία (και τις εκκλησίες τους) παρελαύνουν μαζικά στις εθνικές εορτές και σου μιλούν ελληνικά στο τραμ, στο αεροδρόμιο και στο δρόμο αν σε καταλάβουν ότι είσαι από την πατρίδα. Θυμούνται πάντα την (συνήθως περιπετειώδη) αναχώρησή τους και συνηθίζουν στην ιδέα πως αφού έχουν παιδιά κι εγγόνια εδώ δεν πρόκειται πιά να γυρίσουν πίσω ...
Η Αυστραλία είναι τέλος η χώρα του BBQ (στα ελληνικά μπάμπακιου) και του ψαρέματος. Και στα δύο το ελληνικό στοιχείο μεγαλουργεί - κοντοσούβλι και παϊδάκια (οι στεριανοί), ψάρια με τη σέσουλα (οι νησιώτες). Αλλά και στο πιό απομακρυσμένο μέρος να πας - εκεί που ούτε κινητό πιάνει, παρά μόνο οι στύλοι με τους ασύρματους κλήσης των Royal Flying Doctors - θα βρείς το BBQ που λειτουργεί με νόμισμα (και αέριο) για να ψήσεις το μπριζολάκι σου ή το λουκανικάκι σου.
Δυστυχώς, αν και πανέμορφη χώρα, εκτός από τις μύγες έχει και μια πολύ βαριά κληρονομιά όσον αφορά την γενοκτονία των Αβορίγινων. Οι οποίοι μέχρι τη δεκαετία του '70 δεν απογράφονταν ούτε ψήφιζαν. Από τους οποίους έπερναν τα παιδιά με τη βία (stolen generation) τάχα μου για να τα μορφώσουν. Τους οποίους μετέτρεψαν σε αλκοολικούς αφού τους πλήρωναν με ρούμι. Ευτυχώς ένας πολιτισμός που εφηύρε το μπούμεραγκ, που σήμερα θεωρείται ως η πρώτη πραγματικά αειφόρος (sustainable) κοινωνία, που 40.000 χρόνια πριν είχε αναπτύξει εμπορικό δίκτυο ανταλλαγών μεταξύ βόρειας και νότιας Αυστραλίας, που έχει μια προφορική παράδοση και μια μυθολογία (το Dreaming) που ακόμη δεν έχει γίνει πλήρως γνωστή - δεν εξαφανίζεται εύκολα. Σήμερα οι Αβορίγινες, παρά τα προβλήματά τους, αρχίζουν μια μακρυά πορεία ανάκαμψης στηριζόμενοι στις παραδόσεις που διέσωσαν οι γυναίκες τους.
Αυτά τα ολίγα για την Αυστραλία. Ίσως στα σχόλια να δώσω κι άλλα στοιχεία ανάλογα με το ενδιαφέρον.
14 Φεβρουαρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Χτες είδαμε εδώ στις Βρυξέλλες το υπέροχο 10 κανό, 150 λόγχες και 3 γυναίκες, ένα παραμύθι με Αβορίγινες.
Τακη
Εξαιρετικό κείμενο. Δυστυχώς το Ελληνικό κέντρο αγνοεί και αδιαφορεί για τον δυναμικότατο Ελληνισμό της Αυστραλίας.
Δημοσίευση σχολίου