Γράμμα σ' ένα γιασεμί

Γραμμένο με ρομαντική διάθεση αλλά και σαφή αίσθηση της ελληνικής πραγματικότητας …
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Χανιώτικα Νέα στις 13 Ιουνίου 2017 στη στήλη Προστασία του Πολίτη και Καθημερινότητα-292)

Αγαπητό μου γιασεμί,

πόσο χαίρομαι που άρχισες να αναπτύσσεσαι. Το μόνο που χρειαζόσουν ήταν ένα σωστό κλάδεμα. Να κοπούν τα άχρηστα, αντιπαραγωγικά κομμάτια. Για να μπορέσουν να αναπτυχθούν και να μεγαλώσουν τα κλαδιά που αγωνιούσαν να ξεπεταχτούν. Με δυο-τρία σύρματα για υποστήριξη και καθημερινό πότισμα η ανάπτυξή σου είναι ορατή μέρα με τη μέρα.

Το ξέρω πως το κλάδεμα πονάει. Όμως δεν το αγνοείς πως έγινε με αγάπη. Ακόμη και ο Χριστός μιλώντας στους μαθητές του αναφέρθηκε στο κλάδεμα του κλήματος, ιδίως εκείνου που καρποφορεί, προκειμένου να καρποφορήσει περισσότερο. (Ιωαν 15:2 «…πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτὸ, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ»).

Ξέρω πως είναι στη φύση σου να σκαρφαλώνεις σε φράκτες και τοίχους και με τα λουλούδια σου να γεμίζεις τον αέρα όμορφα αρώματα και ευωδιές. Θα 'λεγε κανείς ότι είσαι σαν τους Έλληνες που από τη φύση τους θέλουν να προοδεύουν. Αλλά για να καρποφορήσουν θα πρέπει, όπως κι εσύ, να βρεθούν στο κατάλληλο περιβάλλον. Τα οποίο αν δεν το βρουν στον τόπο τους θα το αναζητήσουν με πόνο ψυχής κάπου στην ξενιτιά.

Ξέρεις γιασεμί μου πόσο δύσκολο είναι να σε ξεριζώσουν από εδώ που μεγάλωσες κι έβγαλες τα πρώτα σου λουλούδια και να σε μεταφυτεύσουν σε άλλο τόπο, κρύο, βροχερό, γεμάτο καταχνιά και επιφυλακτικά βλέμματα; Χωρίς ελιές, χωρίς λεμονιές, χωρίς την ελληνική θάλασσα και τον λαμπρό ελληνικό ήλιο;

Αλλά και πόσο δύσκολο είναι να αναπτυχθείς στον τόπο σου όταν τριγύρω σου έχει ξεφυτρώσει ένα πλέγμα από βάτα και αγριόχορτα που σε πνίγουν. Όταν τριγύρω σου βλέπεις σκουπίδια και όλων των λογιών τα πλαστικά πεταμένα από ασυνειδήτους. Όταν χωρίς ντροπή οι καπνιστές σε φλομώνουν με τον δηλητηριώδη καπνό από τα τσιγάρα τους. Όταν πρέπει να προσέχεις διπλά και τρίδιπλα στο δρόμο μη σε σκοτώσει ο μεθυσμένος, ο καμικάζι, όσοι μιλούν στο κινητό και όσοι δεν σέβονται ούτε τα φανάρια ούτε τα σήματα της τροχαίας.

Αναρωτιέσαι βέβαια γιατί κάθομαι και στα λέω; Και μάλιστα ακούγοντας και την συναυλία κλασσικής μουσικής από το κανάλι της Βουλής! Ξέρω πως σου αρέσει η όμορφη απαλή μουσική. Σε λίγο θα μας πάρουν τ' αυτιά τα αρσενικά τζιτζίκια. Που θα τραγουδούν για να προσελκύσουν το ταίρι τους και να ζευγαρώσουν. Κι αυτή η μουσική μας αρέσει αφού αναγγέλλει την έναρξη του καλοκαιριού με τις ζέστες, τα καρπούζια, τα σύκα και τα άλλα όμορφα φρούτα.

Το καλοκαίρι, που το περιμένουν χιλιάδες συμπατριώτες μας για να δουλέψουν στις διάφορες εποχιακές δουλειές ώστε να καλύψουν τα έξοδα όλης της χρονιάς. Μερικοί για να αισχροκερδήσουν σε βάρος ανυποψίαστων τουριστών. Άλλοι για να ασκήσουν το «ευγενές» άθλημα της φοροδιαφυγής μη κόβοντας αποδείξεις ή μη εκδίδοντας τιμολόγια. Έτσι που να επιβαρυνθούν ακόμη περισσότερο τα εύκολα θύματα της εφορίας. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι …

Μη φοβάσαι όμως. Τα συνήθη θύματα θα διαμαρτυρηθούν στους δρόμους, σε διαδηλώσεις και πορείες. Αλλά δεν πρόκειται να αντιδράσουν ποτέ όταν θα βλέπουν την παρανομία να διαπράττεται μπροστά στα μάτια τους. Θα θεωρήσουν ότι αν καταγγείλουν τον παράνομο θα θεωρηθούν ρουφιάνοι και καταδότες. Γιατί όσο κι αν θέλουν να θεωρούνται πολίτες μιας πολιτισμένης χώρας είναι στην πραγματικότητα αυτό που λέει κι ο ποιητής «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα …». Που περιμένουν κάποιο θάμα το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να έλθει αν δεν σηκωθούν, αν δεν ανασκουμπωθούν, αν δεν δουλέψουν με πείσμα και χωρίς φωνασκίες.

Όλα αυτά στα λέω αγαπητό μου γιασεμί γιατί αύριο θα έχεις σκαρφαλώσει λίγο πιο πάνω και μεθαύριο ακόμη παραπάνω. Σα να μου λες πως έχω δίκιο, πως συμφωνείς με τα λεγόμενά μου. Ίσως να σκαρφάλωνες και χωρίς να ακούσεις τον πρωινό μου μονόλογο. Σίγουρα δεν θα το έκανες αν δεν σε είχαμε κλαδέψει και ποτίσει.

Όμως όλα όσα σου είπα τα λέω και τα γράφω εδώ και χρόνια. Και δυστυχώς έχω την εντύπωση ότι τα πράγματα αντί να καλυτερεύουν γίνονται κάθε μέρα και χειρότερα. Περισσότερη αυθαιρεσία. Περισσότερα σκουπίδια. Περισσότερα τροχαία. Πιο σκυθρωπά πρόσωπα στο δρόμο. Λιγότερες καλημέρες. Αν μάλιστα τολμήσεις να κάνεις κάποια καλοπροαίρετη παρατήρηση αντιμετωπίζεις ειρωνείες και συγκατάβαση. Αν τολμήσεις να επικαλεσθείς το νόμο θα σε πούμε μέχρι και φασίστα. Μάλιστα θα σου επιτεθούν ακόμη και όσοι θίγονται άμεσα από τις παραβατικές συμπεριφορές για τις οποίες θα τολμήσεις να διαμαρτυρηθείς.

Θα μου πεις πως έχουμε τις εκλογές για να διαλέξουμε κάτι διαφορετικό. Όμως, όπως εσύ δεν μπορείς να μετακινηθείς ούτε ένα μέτρο από το μέρος που σε έχουν φυτέψει, έτσι και το εκλογικό σώμα βρίσκεται κάθε φορά μπροστά σε ένα διπλό αδιέξοδο (double bind όπως το λένε οι ψυχολόγοι). Όλοι γνωρίζουν κατά βάθος πως ό,τι κι αν ψηφίσουν τα πράγματα δεν θα πάνε καλύτερα. Κι έτσι φτάνουμε να ψηφίζουμε το «μη χείρον» το οποίο μερικοί και θεωρούν ότι είναι και πολύ παραπάνω από το βέλτιστο! Ή να μην συμμετέχουμε καθόλου στα κοινά κάτι που είναι ακόμη χειρότερο …

Τι ευτυχισμένο που είσαι γιασεμί μου! Ακολουθείς αυτό που σου επιτάσσει η φύση και δείχνεις την ευγνωμοσύνη σου αναπτυσσόμενο χάρις στο κλάδεμα, στο πότισμα και στο λίπασμα που σου βάζουν όταν πρέπει. Πόσο θα ήθελα να σου μοιάσει κι η πατρίδα μας … Για να ανθίσει και να ευωδιάσει όπως της αξίζει!