GR-Αγάλι, αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι

Φανταστείτε μια τουρκική ταινία που αρχίζει με μιαν ιστορική αναδρομή των μετακινήσεων των τουρκικών φύλων, που γύρω στο 1330, σπρωγμένα από τους Μογγόλους αναγκάζονται να μεταναστεύσουν πιέζοντας με τη σειρά τους τους Ρωμαίους (που σήμερα τους λέμε Βυζαντινούς) και υιοθετώντας την μουσουλμανική θρησκεία.

Φανταστείτε μια πρωταγωνίστρια που μαζί με μερικές άλλες Αμαζόνες είναι επιφορτισμένη με την προστασία της πόλης και που είναι και κρυπτοχριστιανή, προσευχόμενη σε έναν Εσταυρωμένο που κρύβει στο δωμάτιό της.
Που μαζί με τις φίλες της πάει στο Θέατρο (ελληνικά στην ταινία) όπου παίζεται ένα έργο με πρωταγωνιστή έναν Σωκράτη. Την οποία ένας φανατικός αλλά και διεφθαρμένος καδής (δικαστής) θέλει, στο όνομα της νέας μουσουλμανικής θρησκείας, να κλείσει στο σπίτι για να ασχολείται μόνο με την τεκνοποιία και τη μαγειρική. Και φανταστείτε μια σκηνή κατά την οποία καθιερώνεται το ρουσφέτι ως μέθοδος διακυβέρνησης.

Φανταστείτε Τούρκους μουσουλμάνους να σταυροκοπιούνται σε στιγμές κινδύνου και τον Οχράν, έναν από τους θεμελιωτές του οθωμανικού κράτους να αναφωνεί «Το κράτος είμαι εγώ» ανάμεσα στους συνομωτούντες αυλικούς του, ενώ δίπλα του κάθεται ένας Μογγόλος που κι αυτός δείχνει ένα αυταρχικό πρόσωπο εξουσίας (αλλά με κάτι κέρατα νάαα). Και φανταστείτε μια κοινωνία που παραδέχεται τη διαφορετικότητα, στην οποία ο μουσουλμάνος (που ήταν προηγουμένως χριστιανός) ανέχεται τον (μέχρι πρότεινος πνευματικό του αδελφό και ομοϊδεάτη του) χριστιανό και όπου ο εξισλαμισμός είναι μια τόσο κωμική διαδικασία την οποία ακόμη και ο πλέον άσχετος δεν έχει αντίρηση να υποστεί.

Φανταστείτε όλον αυτόν τον κόσμο να αποτελεί αντικείμενο σάτιρας από δυό κωμικούς χαρακτήρες, ο ένας από τους οποίους είναι ο (αιώνιος) γλείφτης της εξουσίας και ο άλλος ένας καλοκάγαθος περιπλανώμενος κακομοίρης, δυό χαρακτήρες που φαίνεται να αποτελούν συνέχεια του - εκφυλισμένου πιά - ελληνικού θεάτρου. Και που όταν τελικά αποκεφαλίζονται, θύματα των ραδιουργιών της παρα-εξουσίας, μετατρέπονται σε σκιές, που θα κατακτήσουν την Τουρκία και που θα περάσουν το Αιγαίο για να πολιτογραφηθούν Έλληνες.

Ελπίζω να έλθει και στην Ελλάδα το έργο Καραγκιόζης και Χατζηαβάτης, που απέλαυσα χθες σε μια κινηματογραφική αίθουσα στις Βρυξέλλες. Ελπίζω μόνο οι υπότιτλοι να είναι καλύτεροι γιατί στα γαλλικά κάτι δεν πήγαινε και τόσο καλά ...
Κι ελπίζω πως η Τουρκία θα συνεχίσει να βγάζει τέτοια έργα, γιατί έτσι φαίνεται ότι πράγματι θέλει να ξεπεράσει το φράγμα που τη χωρίζει από την Ευρωπαϊκή Δύση.

EN-My previous lives

«I die daily» says Paul to the Corinthians (1 Corinthians 15:31). And I live everyday a new life, a new opportunity, a new experience. Considering that I am some 52 years old, I could say that I have lived more than 18.000 lives. But this is not true as I started being aware of life when I was two or three years old. And then some days are so similar that I could not say that my lives can be counted by the thousands. Rather by the dozens.

Of course I was a boy, a pupil and a student. Sometimes I still feel a student, like Socrates, who became wiser each day he became older. I was also a boy-scout, a sea-scout and a cub-scout chief. Then yes I worked briefly in an electronics lab, in a pharmacy lab and in my father's restaurant. How many lives is this? Add my serving in the construction company of my uncle and as an assistant painter and you get the picture of my lives before graduating from University.

Then I was a soldier and a military interpreter and a staff member at the Army General Staff. I was a private professor of Physics and a translator of scientific and technical texts in the Encyclopaedia Papyros-Larousse-Britannica. At the same time I was a journalist for the Epikaira, the 4Wheels (4Τροχοί) and the Flight (Πτήση) magazines. All these make a lot of lives, each with its own rich experiences and difficulties and daily «deaths» and daily jubilations.

And then I came over to Brussels and was a translator once more but also an official and a public servant. I moved to become a computer specialist and taught some computers to handle Greek characters, then I became a database manager and teacher and presenter and specificator. And a project leader and simplificator on top of all these. After moving to my new duties as an information officer I also became manager of people and communicator and producer of newsletters and publications and videos and web sites.

At the same time I was a husband and a father and a Christian and church-goer. And I was a builder of a house which implies being an accountant and a banker and a specialist in 1001 things pertaining to heating and plumbing and electricity and tiles and bricks and insulation and double glazing and paints and wooden floor-coverings.

Finally, I became project leader and proposer of legislation and project evaluator and meeting chairman and consensus builder and above all a dreamer of a better European Union closer to its citizens and dealing with human suffering and risks and disasters. At the same time I had my share of bullying which led to a nice burn-out and a depression and made me go through a very interesting life as a psychoanalytic «subject» and a recipient of a wonder drug called Prozac. And so finally I decided that for my remaining lives I would rather become a full time translator and writer and husband and father again, well and a bιt of a blogger and poet and teaser.

How many lives, how many happy and bad moments and worries and jubilations ? Well why count them? I have only to live them and take strength from the nice moments and teachings from the bad. Life is above all a very short enterprise to spoil it with wondering and stress. Isn't it ?

GR-Μόναχο

Είδα χθες το Μόναχο του Spielberg. Πολύ ωραία ταινία που μου ξανάφερε στο νού τα περί σημιτισμού και αντι-σημιτισμού (δες προηγούμενο άρθρο). Υπέροχη και η ελληνική παρέμβαση στο έργο - μου άρεσε ιδιαίτερα, ιδίως που την εξέλαβα ως ένα κλείσιμο του ματιού του Spielberg αφού δεν υπήρχε μετάφραση. Μαλ...κες ! φωνάζει ο έλληνας ξενοδόχος (Μιχάλης Γιαννάτος) σε Άραβες και Ισραηλινούς, που αλληλοσκοτώνονται. Αυτό βέβαια αφού έχει πάρει αρκετές «χήνες» για τη συνεργασία του ...
Κατά τ'άλλα το έργο είναι λίγο μεγάλο (2:45) και με πολύ βία. Όμως αξίζει τον κόπο να δει κανείς ότι τελικά η βία προκαλεί περισσότερη βία ... Αλλά και ότι η εξουσία, η όποια εξουσία, αφού χρησιμοποιήσει τους ιδεολόγους τους ξεφορτώνεται για δυό κοπέκια ...
άμελγε γάλα και εσταί βούτυρον, εαν δε εκπιέζης μυκτήραν εξελεύσεται αίμα εαν δε εξέλκης λόγους εξελεύσονται κρίσεις και μάχαι λέει ο Σολομών στις Παροιμίες λ'-33 (ή σε πιό σύγχρονη μετάφραση «Διότι όστις χτυπά το γάλα, εκβάλλει βούτυρον και όστις εκθλίβει την ρίνα εκβάλλει αίμα και όστις ερεθίζει οργήν, εκβάλλει μάχας»)

FR-Liens terribles

«Vous, vous voulez la vie, et nous nous voulons la mort ...» ont declaré dans leur video les intégristes qui ont revendiqué les tuéries de Madrid. Les Espagnols doivent être fiers qu'après presque deux siècles, le cri Viva la muerte des guerillos Espagnols, est repris par les guerriers musulmans. Ceux qui resistent la domination américaine au Moyen Orient ont copié les sans espoir qui resistaient les armées de Napoléon et pas les kleftes (c.à.d. voleurs pour les Turks) qui ont fait la révolution grecque (dont le motto était La liberté ou la mort), ou les sans culottes qui ont fait la révolution française (dont le motto Liberté, Egalité, Fraternité est aujourd'hui le logo de la République Française).

C'est triste de constater que ces gens ne veulent pas la liberté mais la mort - parce que, probablement, ils sont persuadés qu'il n'y a pas de liberté ou d'espoir sur terre. C'est triste de constater que les «gurus» peuvent créer pour leurs adeptes une telle dépendance que le monde - si gai pour les poètes et les peintres, si romantique pour les chanteurs et les musiciens, si rose pour les amoureux, si savoureux pour les maîtres de cuisine - devient insuportable pour les «fidèles».

Quels sont les bergers qui ont conduit ces brebis dans cet enfer? Quelques réponses dans l'excellent livre du psychiatre et psychanalyste Jean-Yves Roy «Le Syndrome du berger»

FR-Utopie

Quand j'ai publié ces messages sur un autre blogue un lecteur (Eric - http://sapin-vert.skynetblogs.be) n'a rien compris du message grec - il a pratiqué le Græca sunt non leguntur (c'est du grec, donc illisible) des moines du Moyen Age. Un autre lecteur (Oldcola - http://oldcola.blogspot.com) par contre a consideré que mon blog trilingue est un des rares exploits de style ...

C'est formidable qu'une construction humaine, ou même un élément de la nature, un sentiment, une parole, une pensée - peuvent provoquer des réactions complètement différentes chez les uns et les autres. Et pourtant, nos sociétés se basent sur des institutions démocratiques, qui fonctionnent sur base des majorités obtenues suite aux élections, auxquelles les parties et les candidats présentent leurs idées, leurs pensées et leurs projets en espérant que les citoyens vont y adhérer après les avoir compris ...

Il est évident qu'une communauté d'idées formée par des hommes libres en grande nombre, non-manipulés et non-dépendants psychologiquement d'une personnalité prépondérante, semble plutôt une utopie.

Utopie ? ! Combien d'entre vous ont lu cet ouvrage de Thomas Moore ? Je trouve personnellement, après l'avoir lu, que plusieurs éléments de l'Utopie de Moore existent bel et bien au sein de nos societés modernes. Comme d'ailleurs plusieurs éléments de l'Eloge à la Folie (Encomium Moriae), qu'Erasme a écrit en réponse à l'oeuvre de Moore.

EN-Equation(s)

I think that the world is the manifestation of one or more equations - still to be discovered. They are similar to the equations producing fractals, but much more complex.

Humans may never be able to understand them, because they are the products of these same equations and the Gödel theorem applies (see the book by Douglas Hofstadter «Gödel, Escher, Bach: an eternal golden braid»).

Some of the levels of complexity of the equation(s) : ... quarks, elementary particles, atoms, molecules, cells, organs, living organisms (... language, nevroses, psychoses, illnesses, thoughts, inventions, new theories, religions, dependencies, ...), societies, planets, planetary systems, galaxies, ...

This represents a regulated though unpredictable, ever-evolving though self-replicating, chaotic though structured universe.

GR-Αντισημιτισμός

Ποιές αλήθεια είναι οι αιτίες που για αιώνες τώρα δημιουργούν αυτήν την πληγή;

Νομίζω πως όπως η αντίδραση είναι αποτέλεσμα της δράσης έτσι και ο αντισημιτισμός είναι αποτέλεσμα του σημιτισμού - θάλεγε κανείς της τάσης που έχουν οι απόγονοι του Αβραάμ να οχυρόνωνται πίσω από τους τοίχους της «περιουσιότητας» και της ανωτερότητας τους, θεωρώντας πως όλοι οι άλλοι οφείλουν να αποδέχονται χωρίς συζήτηση τα αιτήματά τους.

Ίσως βέβαια και να κάνω λάθος αλλά βλέπω πως υπάρχουν και Ισραηλίτες που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο και διαχωρίζουν τη θέση τους (βλέπε http://www.nkusa.org/) τασσόμενοι μάλιστα, ισραηλίτες αυτοί, ακόμη και εναντίον του κράτους του Ισραήλ ! Αλλά και η ίδια η Παλαιά Διαθήκη φαίνεται πως αντιμετωπίζει τελείως διαφορετικά το ζήτημα της Γης της Επαγγελίας στο βιβλίο της Γένεσης (όπου ο Αβραάμ πλήρωσε για να αγοράσει γη όπου έθαψε τη γυναίκα του) σε σχέση με μεταγενέστερα βιβλία (Ιησούς του Ναυή, Σαμουήλ, κλπ.) στα οποία ο περιούσιος λαός εντέλλεται να εξολοθρεύσει τους κατοίκους των προς κατάκτηση εδαφών.

Début - Starting - Εγκαίνια

This is a first message on my blog. I will write in three languages as I see fit. Readers can post comments in any of these three languages. All articles in English will be marked EN.

Ceci est un premier message sur mon blogue. J'écrirai en trois langues selon mes priorités. Les lecteurs peuvent introduire des commentaires dans une de ces langues. Tous les articles en Français seront marqués avec FR.

Εγκαίνια του ιστολογίου μου. Θα γράφω σε μιαν από τις τρεις γλώσσες αναλόγως. Οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάσουν σε μιαν από αυτές τις τρεις γλώσσες. Όλα τα άρθρα στα Ελληνικά θα σημειώνονται με GR.

GR-Ένας αγαπημένος θείος

(Παλαιότερη ανάρτηση από το πρώτο ιστολόγιο μου στο skynet.be το οποίο σε λίγο θα κλείσει)

Χθες (ΣΣ στις 22 Δεκεμβρίου 2005) χάσαμε τον θείο Μπέμπη. Βαφτίστηκε κάπως αργά (το όνομα του ήταν Κλεάνθης-Νικόλαος) κι έτσι του έμεινε το Μπέμπης. Κάθε άλλο παρά ανώριμος ήταν. Αν από τον πατέρα μου έμαθα να είμαι τίμιος από τον θείο έμαθα πως να είμαι καπάτσος (με την καλή έννοια) και πως να μην το βάζω κάτω. Βέβαια γι' αυτό το τελευταίο έπαιξε μεγάλο ρόλο και η γιαγιά, αλλά στην πράξη ο θείος ήταν ο καλύτερος δάσκαλος.

Από πολύ μικρός στη δουλειά, στην Πόλη, κατ' αρχάς στο ζαχαροπλαστείο του Ιωνά, μετά με τον θείο Δημητρό - τι ειρωνεία, αυτός ακόμη ζει και βασιλεύει και πλησιάζει τα 100, παρά τα όσα υπέφερε στα βάθη της Ανατολής ως Έλληνας επίστρατος των Τούρκων - και στη συνέχεια μόνος του (κάλφας) χάρις στην πρώτη δουλειά που του έδωσε η Εβραϊκή κοινότητα της Πόλης. Διωγμένος την δεκαετία του 1960 (βλέπε Πολίτικη Κουζίνα) έφτασε στο σπίτι μας στην Αθήνα με μια βαλιτσούλα και πήγαινε στις οικοδομές να ισιώνει πρόκες, αυτός που στην Πόλη έκτιζε πολυκατοικίες ... Όμως τα κατάφερε και στην Ελλάδα και σε λίγο άρχισε πάλι να κτίζει - ένας από τους πρώτους εργολάβους στο Καλαμάκι.

Ατέλειωτες οι τούρκικες παροιμίες που μας μετέφραζε αλλά και οι σύντομες διδακτικές του ιστορίες. Ήξερε πάντα τις ταβέρνες με το καλύτερο κρασί και τους τελειότερους μεζέδες. Έκρινε τα πράγματα με άλλο μάτι και όλοι ζητούσαμε τη συμβουλή του, ακόμη κι αν - λόγω του μητρικού ή του πατρικού συντηρητισμού μας - δεν την ακολουθούσαμε πάντα. Συχνά έκανε προβλέψεις που ακόμη κι αν δεν επαληθεύονταν χρησίμευαν ως σημεία αναφοράς για την μεθοδολογία της ανάλυσής τους (Αλήθεια, ο Μπέμπης τι λέει; Καλέ τον Μπέμπη, τον ρώτησες; Ο Μπέμπης τα είπε αλλοιώς!)

Αν και μας δίδαξε πως μπορούμε να πετύχουμε ό,τι κι αν βάλουμε ως στόχο, ο ίδιος πριν από λίγους μήνες μας εξήγησε τι είπε σε μιαν όμορφη που τον κάλεσε να ανοίξει έναν χορό μαζί της - «όταν σου πω ότι δεν πάει άλλο θα με αφήσεις να κάτσω». Είχε μάθει πια τα όριά του και λυπόταν για τις υπερβολές που είχε κάνει στα νιάτα του.

Αντίο θείε, θα μας λείψεις ...