04 Απριλίου 2006

GR-Αγάλι, αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι

Φανταστείτε μια τουρκική ταινία που αρχίζει με μιαν ιστορική αναδρομή των μετακινήσεων των τουρκικών φύλων, που γύρω στο 1330, σπρωγμένα από τους Μογγόλους αναγκάζονται να μεταναστεύσουν πιέζοντας με τη σειρά τους τους Ρωμαίους (που σήμερα τους λέμε Βυζαντινούς) και υιοθετώντας την μουσουλμανική θρησκεία.

Φανταστείτε μια πρωταγωνίστρια που μαζί με μερικές άλλες Αμαζόνες είναι επιφορτισμένη με την προστασία της πόλης και που είναι και κρυπτοχριστιανή, προσευχόμενη σε έναν Εσταυρωμένο που κρύβει στο δωμάτιό της.
Που μαζί με τις φίλες της πάει στο Θέατρο (ελληνικά στην ταινία) όπου παίζεται ένα έργο με πρωταγωνιστή έναν Σωκράτη. Την οποία ένας φανατικός αλλά και διεφθαρμένος καδής (δικαστής) θέλει, στο όνομα της νέας μουσουλμανικής θρησκείας, να κλείσει στο σπίτι για να ασχολείται μόνο με την τεκνοποιία και τη μαγειρική. Και φανταστείτε μια σκηνή κατά την οποία καθιερώνεται το ρουσφέτι ως μέθοδος διακυβέρνησης.

Φανταστείτε Τούρκους μουσουλμάνους να σταυροκοπιούνται σε στιγμές κινδύνου και τον Οχράν, έναν από τους θεμελιωτές του οθωμανικού κράτους να αναφωνεί «Το κράτος είμαι εγώ» ανάμεσα στους συνομωτούντες αυλικούς του, ενώ δίπλα του κάθεται ένας Μογγόλος που κι αυτός δείχνει ένα αυταρχικό πρόσωπο εξουσίας (αλλά με κάτι κέρατα νάαα). Και φανταστείτε μια κοινωνία που παραδέχεται τη διαφορετικότητα, στην οποία ο μουσουλμάνος (που ήταν προηγουμένως χριστιανός) ανέχεται τον (μέχρι πρότεινος πνευματικό του αδελφό και ομοϊδεάτη του) χριστιανό και όπου ο εξισλαμισμός είναι μια τόσο κωμική διαδικασία την οποία ακόμη και ο πλέον άσχετος δεν έχει αντίρηση να υποστεί.

Φανταστείτε όλον αυτόν τον κόσμο να αποτελεί αντικείμενο σάτιρας από δυό κωμικούς χαρακτήρες, ο ένας από τους οποίους είναι ο (αιώνιος) γλείφτης της εξουσίας και ο άλλος ένας καλοκάγαθος περιπλανώμενος κακομοίρης, δυό χαρακτήρες που φαίνεται να αποτελούν συνέχεια του - εκφυλισμένου πιά - ελληνικού θεάτρου. Και που όταν τελικά αποκεφαλίζονται, θύματα των ραδιουργιών της παρα-εξουσίας, μετατρέπονται σε σκιές, που θα κατακτήσουν την Τουρκία και που θα περάσουν το Αιγαίο για να πολιτογραφηθούν Έλληνες.

Ελπίζω να έλθει και στην Ελλάδα το έργο Καραγκιόζης και Χατζηαβάτης, που απέλαυσα χθες σε μια κινηματογραφική αίθουσα στις Βρυξέλλες. Ελπίζω μόνο οι υπότιτλοι να είναι καλύτεροι γιατί στα γαλλικά κάτι δεν πήγαινε και τόσο καλά ...
Κι ελπίζω πως η Τουρκία θα συνεχίσει να βγάζει τέτοια έργα, γιατί έτσι φαίνεται ότι πράγματι θέλει να ξεπεράσει το φράγμα που τη χωρίζει από την Ευρωπαϊκή Δύση.

13 σχόλια:

An-Lu είπε...

Κι εγώ ελπίζω να έρθει στα μέρη μας, πιθανόν σε "ψαγμένους" θερινούς κινηματογράφους, διότι φαίνεται πολύ ενδιαφέρον.

apousia είπε...

Καλησπέρα σας!
Αναφορικά στην τελευταία φράση του πολύ ενδιαφέροντος post σας,μια,δεν θα πω ένσταση,θα πω απλά τοποθέτηση:
Καλύτερα από μένα θα γνωρίζετε,πως στην Τουρκία,υπάρχουν σίγουρα,''περισσότερες από μία'' Τουρκίες,και δεν αναφέρομαι μόνο στο λεγόμενο βαθύ κράτος.
Με πολύ προβληματισμό και σκεπτικισμό παρακολουθώ την εξέλιξη του ''πειράματος''..
Θέλει πράγματι να ξεπεράσει το φράγμα?

Υ.Γ.
Συγγνώμη που μιλώ αντ'αυτής-αναφέρομαι στην paragrafos-σίγουρα θα σας απαντήσει και η ίδια όταν διαβάσει το σχόλιο στο blog του Ν.Δ.,μα,γνωρίζοντας καλά την παιδεία και το ήθος της,σας βεβαιώνω πως αποκλείεται να εμπεριείχε ειρωνεία η φράση της.
Ειλικρινά σας το γράφω.
Καλή σας νύχτα!

Stavros Katsaris είπε...

Φαντάζει εξαιρετική ταινία!
Ελπίζω να την απολαύσουμε και εδώ στην Ελλάδα!

raffinata είπε...

πέρασα να πω μιά καλησπέρα, είχα καιρό να έρθω, έχεις καιρό να έρθεις :)

επί του θέματος: ενδιαφέρον το "θέατρο σκιών", δεν ξέρω τι απήχηση είχε στη χώρα παραγωγής του...

Takis Alevantis είπε...

Στην παράγραφο απάντησα με προσωπικό.

Raffinata, αυτό δεν το ξέρω. Αλλά θα το μάθουμε.

paragrafos είπε...

Ευγενέστατε φίλε Τάκη,
ειδικά αυτήν την ταινία, εμείς εδώ στην Κύπρο, δεν θα την δούμε ούτε τη... Δευτέρα Παρουσία.

Ελπίζω να τη βρω σε DVD κάποια στιγμή.

Με αγάπη

Παράγραφος

DimitrizZzZz είπε...

Θα πρεπε να ντρέπεσαι για το "shit happens". Το γράφω εδ.ω που είναι δικος σου χώρος και μπορείς να σβήσεις κλπ΄, και όχι παραδίπλα που θα ενοχλήσει όλη την συζήτηση.

Ecumene είπε...

Καλησπερα!..Εχει πολλους Τουρκους το Βελγιο;;

ειναι εξευρωπαισμενοι;;..

Takis Alevantis είπε...

DimitrizZzZz: Η έκφραση shit happens λέγεται όταν μας συμβεί κάτι απόβλεπτο που μας δημιουργεί (η προβλέπουμε ότι θα μας δημιουργήσει) μεγάλα και πολύπλοκα προβλήματα.

Λέμε επίσης when the shit hits the fan I do not want to be around (αυτό πιστεύω ότι λένε τώρα όλοι στα σχετικά υπουργεία ...)

Συνεπώς δεν υπάρχει κανένας λόγος να ντραπώ (εξάλλου δεν εμπορεύομαι ενοχές).

εργοτελίνα: Βέβαια. Ψωνίζουμε λαχανικά και υπέροχο στραγγιστό γιαούρτι από εναν Τούρκο μπακάλη, πηγαίνουμε σε Τούρκικα εστιατόρια και το έργο για τον Καραγκιόζη το είδαμε μαζί με Τούρκους και Τουρκάλες που ξεκαρδίζονταν μαζί μας ... No problemo ! Και να σας πω προτιμώ τους Τούρκους εμπόρους παρά πολεμιστές. Εσείς;

Takis Alevantis είπε...

Μα κι αυτοί. Όσοι τουλάχιστον έχουν την ευκαιρία να το δούν και να μορφωθούν. Αλλά μην ξεχνάτε πως κι εμείς μέχρι πριν από λίγα χρόνια υπερηφανευόμαστε για τον Βουλγαροκτόνο (θυμάμαι έναν καθηγητή που μας έλεγε στο Γυμνάσιο ότι οι πραγματικοί μας εχθροί δεν είναι οι Τούρκοι αλλά οι Βούλγαροι) - και προχθές ήμουν σε μια γιορτούλα που οργάνωναν Βούλγαροι, γιατί κι εγώ άρχισα πριν λίγα χρόνια να μαθαίνω Βουλγάρικα.

Σιγά, σιγά νομίζω πως ο κόσμος μας γίνεται καλύτερος - τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να τον κάνουμε. Και θυμηθείτε: κάποτε όταν σας καλούσε ο Πάπας για γεύμα μπορεί και να μη γυρίζατε σπίτι. Κάποτε αν δεν σας συμπαθούσε ο άρχοντας μπορεί και να σας έβρισκαν το πρωί μαχαιρωμένο. Σήμερα το πολύ πολύ να πάθετε καταθλιψη από το πολύ άγχος και την ηθική παρενόχληση που εξασκεί ο προϊστάμενός σας στην δουλειά - και που μπορείτε να αντιμετωπίσετε με λίγο Prozac και με μια μύνηση. Για να μην αναφέρω την Διεθνή Αμνηστία.

Ecumene είπε...

Τον πιασα το υπονοουμενο..

Η Λυση θα ρθει απο Βρυξελλες!

απο Βαλόνους κατα προτίμηση..

Stavros Katsaris είπε...

Μάλλον γέρασε ο Ευγένιος Σπαθάρης.
Τα τελευταία γεγονότα προσφέρονται για σενάριο θεάτρου σκιών.
Να μην παρεξηγηθώ. Σέβομαι και τον Έλληνα που χάθηκε αλλά και τον Τούρκο που τραυματίστηκε, αλλά αν το 2006 αυτά δεν είναι καραγκιοζιλίκια πρώτου μεγέθους συγνώμη ποιά είναι?

Φιλικά

Ecumene είπε...

Καλησπερα...
Εκανα post για γενοκτονιες και Ποντιους
και εβαλα το σχολιο σου για τον
Rummel...

Ειναι ο μονος που αχολειται με αυτα;;..
για τους Ποντιους εχει αναφερει
συγκεκριμενα;..

Γνωμικά - Παροιμίες