GR-Η πρώτη μου γέννα …

Οι γυναίκες συχνά μας αντιμετωπίζουν ως υποδεέστερα όντα με ένα φοβερό επιχείρημα: «Οι άνδρες δεν γεννάτε. Να ’ξερες τι σημαίνει ο πόνος της γέννας!» Ε λοιπόν εδώ και λίγα χρόνια μπορώ να πω πως ξέρω. Όχι, δεν άλλαξα φύλλο, ούτε με γονιμοποίησαν εξωγήινοι. Γέννησα κανονικά. Δεν με πιστεύετε; Ακούστε λοιπόν.

Όλα άρχισαν κάποια στιγμή ένα φθινόπωρο. Ήμουν σε ένα συνέδριο στη βόρεια Ιταλία και μετά από ένα ωραίο δείπνο με σχετική οινοποσία, έπεσα για ύπνο. Στην μέση της νύχτας ξύπνησα με έναν πόνο στη μέση. «Θα στραβοκοιμήθηκα» σκέφτηκα. «Σήκωσα κι εκείνη την πεντάβαρη βαλίτσα …». Αφού στριφογύρισα μερικές φορές στο κρεβάτι με πήρε πάλι ο ύπνος. Την άλλη μέρα λίγο πριν αρχίσω την παρουσίασή μου, ο πόνος ξανάρθε. «Η υπερένταση θα ’ναι» ξανασκέφτηκα. «Μου βγαίνει και το άγχος της δουλειάς.» Ο πόνος ήταν ενοχλητικός μεν αλλά όχι ανυπόφορος. Τελείωσα την παρουσίαση, πέρασε και ο πόνος και τον ξέχασα. Αλλά στις αρχές του χειμώνα, σε μιαν άλλη παρουσίαση, στην Αθήνα αυτή τη φορά, ο πόνος ξανάρθε, λίγο πιο έντονος. «Σίγουρα η υπερένταση και το άγχος, δεν μπορεί να ’ναι τίποτα άλλο» ήταν η τελεσίδικη γνωμάτευσή μου. Που να ’ξερα ότι το «παιδί» είχε αρχίσει να κουνάει και γι’ αυτό πόναγα. Και πως η ώρα της «γέννας» πλησίαζε …

Μερικά ακόμη επεισόδια τα απέδωσα πάλι στο άγχος. Μέχρι που ήρθε μέρα της «γέννας». Βέβαια εγώ σαν κάτι έφηβες που βλέπουν να φουσκώνει η κοιλιά τους και κάνουν δίαιτα γιατί νομίζουν πως παχαίνουν, δεν πήγαινε ο νους μου στο κακό. Έτσι πήγα κανονικά στη δουλειά μου το πρωί, συμμετείχα στις προγραμματισμένες συσκέψεις, πήγα για φαΐ το μεσημέρι με έναν φίλο … κι εκεί ήρθε ο πρώτος πόνος της «γέννας». Μου κόπηκε η ανάσα, τα πόδια μου έγιναν βραστά μακαρόνια, το αίμα έφυγε από το πρόσωπό μου. Με δυσκολία σηκώθηκα και ξαναγύρισα στο γραφείο μου. Εκεί δεύτερος σπασμός, ακόμη πιο επώδυνος. Δεν ούρλιαξα όπως η γυναίκα μου στις γέννες της αλλά, κυρίες μου σας κατάλαβα στα τρίσβαθα του είναι μου.

Ευτυχώς μια συνάδελφος με συνόδευσε στο ιατρείο της υπηρεσίας. Δυο παυσίπονα δεν έφεραν αποτέλεσμα κι έτσι εκλήθη το ασθενοφόρο. Με πήγαν στο κοντινότερο δημοτικό νοσοκομείο. Στα επείγοντα. Με περιέλαβαν οι γιατροί ενώ ο πόνος συνεχιζόταν, όχι βέβαια διακοπτόμενος όπως στις κανονικές γέννες αλλά συνεχής. Με έβαλαν σε ορό. Με πέρασαν από ακτίνες και υπέρηχους. Κατέληξα σε ένα θάλαμο. Διάγνωση – πέτρα στο νεφρό! Κι εγώ που νόμισα προς στιγμήν ότι γεννούσα … ενώ υπέφερα από κολικό του νεφρού!

Όμως τα πράγματα δεν τελείωσαν εκεί. Ο πόνος, παρά τα παυσίπονα συνέχιζε, κάπως πιο ήπιος βέβαια, αλλά συνέχιζε. Τέσσερις μέρες στο νοσοκομείο κακοκοιμήθηκα. Φάρμακα, οροί, απειλές. «Αν δεν την γεννήσεις σε μια βδομάδα», απεφάνθη ο γιατρός, «θα ξανάρθεις να σου βάλουμε καθετήρα. Κι αν δεν βγει κι έτσι, τότε πάμε για λιθοτριψία …» Γύρισα σπίτι ράκος. Άρχισα τους μακρινούς περιπάτους, τα πολλά νερά, τα επί τόπου πηδηματάκια. Μέχρι που κάποια στιγμή, κι ενώ περπατούσα, αισθάνθηκα μιαν ανακούφιση. «Έλα να με πάρεις» τηλεφώνησα στη γυναίκα μου. Και στο σπίτι, ξεγέννησα, μάλλον κατούρησα, το παιδί – ένα μαυριδερό κουκουνάρι! Δυστυχώς δεν το πήρα φωτογραφία, ούτε και το έβαλα στην κούνια. Το πήρε ο γιατρός γι’ ανάλυση και δεν το ξανάδα.

Λοιπόν σας διαβεβαιώ – γέννησα. Και από τότε κυρίες μου σας καταλαβαίνω και σας συμπονώ πλήρως. Αν μάλιστα είχα γεννήσει νωρίτερα ίσως έκανα και λιγότερα παιδιά με τη γυναίκα μου. Όσο για τον πόνο, τον φοβερό κολικό του νεφρού, σας δηλώνω πως δεν τον εύχομαι ούτε στους εχθρούς μου.

GR-Μια ιστορία αγάπης

Ως φοιτητής αποφάσισα να κάνω για πρώτη φορά τουρισμό. Κάποιοι φίλοι με κάλεσαν στα Χανιά. Σε μια επίσκεψη στο σπίτι κάποιων φίλων, την πόρτα άνοιξε μια ομορφιά. Μαθήτρια ακόμη. Ξυπόλητη. Λίγο συνεσταλμένη μπροστά στους ξένους. Η μάνα της είχε φτιάξει κολοκυθοκορφάδες γεμιστές. Το σπίτι μύριζε όμορφα και το τραπέζι ήταν στρωμένο με κεντητό τραπεζομάντιλο. Μου ’μεινε μια εικόνα ωραία, χαλαρωτική, εικόνα λιμανιού ήσυχου και φιλικού.

Λίγους μήνες αργότερα, στο σπίτι κάποιων φίλων την ξανασυνάντησα. Είχε έλθει για σπουδές στη Αθήνα. Ανταλλάξαμε λίγες κουβέντες. Τυπικές. Το πανεπιστήμιο. Τα μαθήματα. Ύστερα την συναντούσα περιοδικά σε διάφορες συναντήσεις φίλων και σε θρησκευτικές ομιλίες και συναθροίσεις. Ήταν τότε η «θρησκευτική» μου περίοδος.

Σιγά-σιγά η εικόνα της με συνόδευε όλο και περισσότερο. Τη σκεπτόμουν με την κοτσίδα της, το χαμόγελό της, τη κρητική της προφορά. Αλλά πως να της το πω; Φοβόμουν. Έτρεμα. Πέρασαν μήνες, χρόνια. Οι σπουδές μου τελείωσαν. Έπιασα δουλειά. Δημοσιογράφος. Κι εκείνη τελείωσε τις σπουδές της. Ξαναγύρισε στα Χανιά. Γύριζε αργά και που για να δίνει κάποια μαθήματα που δεν είχε περάσει. Ώσπου ...Ώσπου με κάλεσαν οι φίλοι μας για γεύμα. Ήταν κι εκείνη. Το κύριο πιάτο ήταν σαλιγκάρια κρητικά. Προσπαθήστε να βγάλετε το σαλιγκάρι από το καβούκι του ενώ τα χέρια σας τρέμουν και θέλετε να φανείτε αδιάφορος. Προσπαθήστε να φανείτε εύχαρις ενώ είστε κλεισμένος στο καβούκι σας. Τα κατάφερα βέβαια αλλά αποφάσισα να της μιλήσω πιο σοβαρά.

Της πρότεινα να την συνοδέψω στο καράβι και δέχτηκε. Περνώντας από το σπίτι σταμάτησα το ταξί κι έκοψα ένα διπλό άσπρο τριαντάφυλλο που είχε ανοίξει εκείνο το πρωί. Της το έδωσα λέγοντας της ότι σήμαινε πολλά για μένα. Άρχιζε να μου λέει διάφορα για τις υποχρεώσεις που είχε, για το ότι δεν ήθελε σχέσεις και δεσμεύσεις. Τα είπαμε λίγο και στο λιμάνι. Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, απλώς ότι ενώ τα λόγια της δεν με ενεθάρρυναν, η γλώσσα του σώματος μου έστελνε διαφορετικό μήνυμα. Της αγόρασα και τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ στα οποία έγραφα τότε.

Την άλλη μέρα το πρωί την πήρα τηλέφωνο να δω πως ταξίδεψε. Μιλήσαμε αλλά δεν θυμάμαι τι είπαμε. Ξαναμιλήσαμε το βράδυ. Κάποια στιγμή, δεν ξέρω πως (αργότερα μου είπε πως της άρεσε η φωνή μου), ο πάγος έσπασε. Κατέβηκα με το αεροπλάνο στην Κρήτη. Πήγαμε βόλτα αγκαζέ. Φιληθήκαμε.

Είκοσι έξη χρόνια αργότερα, έχουμε τέσσερα παιδιά, έχουμε περάσει καταιγίδες και μπονάτσες, έχουμε διαφωνήσει αλλά και συμφωνήσει σε πολλά, την έχω και με έχει εκνευρίσει, αλλά … Αλλά είμαστε πάντα ερωτευμένοι όπως εκείνο τον πρώτο καιρό. Είναι ο μυστικοσύμβουλός μου, λίγο ψυχαναλύτρια, λίγο υποκατάστατο μητέρας, λίγο αρκουδάκι που μια το χαϊδεύουμε και μια το παιδεύουμε. Αλλά δεν μπορούμε να φανταστούμε τον ένα χωρίς τον άλλο.

Υ.Γ. Το άσπρο τριαντάφυλλο δεν είναι σε κάποιο κάδρο. Το έριξε νευριασμένα στα βρώμικα νερά του λιμανιού. But who cares!

Δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο του Νίκου Δήμου στο άρθρο με τίτλο Η πρώτη σας γνωριμία.

GR-Τζίτζικα έπαινος

Ο Νίκος Δήμου είχε την ευγενή καλωσύνη να δημοσιεύσει ένα κείμενο μου για τα τζιτζίκια.

Θα το βρείτε εδώ μαζί με ένα δικό του συμπλήρωμα και ένα φωτογραφικό σχόλιο.

Παρακαλώ τα σχόλιά σας εδώ.

GR-Εικόνες ελληνικών διακοπών

1. Κουλά χέρια που κρέμονται από τα ανοικτά παράθυρα των αυτοκινήτων.
2. Οδηγοί αγροτικών και φορτηγών που μιλούν στα κινητά ενώ οδηγούν στη μέση του δρόμου.
3. Δρόμοι με ξεθωριασμένη, διπλή και τρίδιπλη ή και καθόλου σήμανση λωρίδων.
4. Ταβέρνες σημαιοστολισμένες με ξεσκισμένες ελληνικές και ευρωπαϊκές σημαίες.
5. Πινακίδες συγχρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε δρόμους γεμάτους σαμαράκια.
6. Παραλίες που έχουν πάρει Γαλάζια σημαία αλλά είναι γεμάτες πίσσες και σκουπίδια.
7. Πινακίδες «Απαγορεύεται η ρίψη σκουπιδιών» δίπλα σε βρωμερές χωματερές.
8. Όμορφα διακοσμημένα σουβλατζίδικα κι εστιατόρια γεμάτα μύγες.
9. Οι τρύπιες από σφαίρες πινακίδες στην Κρήτη.
10. Οι προσπεράσεις καμικάζι σε σημεία με ορατότητα μηδέν.

«Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει» θα έλεγε κανείς, αλλά ευτυχώς που υπάρχει κι ο αντίλογος.

1. Τα τζιτζίκια μέσα στα ελαιόδενδρα και το όμορφο δροσερό μελτεμάκι.
2. Η πρωινή θάλασσα που την χαίρεσαι μόνος σου ή το πολύ με άλλους δύο ή τρεις πρωινούς κολυμβητές.
3. Το δροσερό ντους χωρίς να χρειάζεσαι θερμοσίφωνο.
4. Το βρεγμένο κρητικό παξιμάδι, η μυζήθρα της Ελένης και το ανθότυρο.
5. Οι μυρωδάτες ντομάτες του κυρ Νίκου κι οι τσακώνικες μελιτζάνες.
6. Ο ξάδελφος με τις ιστορίες για την τρύπα όπου έκρυβε τα κλεμμένα κατσίκια ο παππούς.
7. Τα υπέροχα τοπία στη διαδρομή Ηγουμενίτσα-Μέτσοβο-Τρίκαλα και στη διαδρομή Λεωνίδιο-Κοσμάς-Γύθειο.
8. Τα σουβλάκια με πίτα και το κοκορέτσι, τα βλίτα με σκορδαλιά και τα πάσης φύσεως λαδερά.
9. Τα ποιήματα που έμαθε στο νηπιαγωγείο και που απαγγέλλει χωρίς ανάσα η Αλίκη.
10. Η διαμάχη για το ποιο νεκροταφείο έχει καλύτερη θέα της θάλασσας.

EN-Emergency love

My love is an accident. My love is a pain.
How can I face it? Oh tell me again !
It hit unexpectedly. Oh my, what a drain !

One, One, Two. I love her to death,
One, One, Two. Just get me some help !

My love is a fire. My love is a mugging!
I need all the power, to kiss back a poking.
To face my crying. Oh my, how nagging !

Un, Un. Deux. Je meurs d'un amour.
Un, Un, Deux. Appelle les secours.

Your lips are so precious. Your kiss can revive !
I don’t need an ambulance. I just want your smile !
C'mon paramedics, police, fire brigades.
Just bring me my loved one. She brings me to life !

One, One, Two. I love her to death.
One, One, Two. Just get me some help !

Dedicated to the European Emergency Number Association (www.eena.org)
and its fight for a better 112 all over Europe.

GR-Με τον τρόπο του JLB

Όταν για ανακύκλωση με πάν’ οριστική,
Που θα με χώσουν άραγε πριν γίνω πάλι χώμα;
Μήπως ως Αλιμούσιο κάτω από τον Υμηττό,
Τα μηχανάκια και τα μαρσαρίσματα για να μη χάσω;
Ή μήπως στην υγρή και ομιχλώδη Φλάνδρα,
Να κάνω το γρασίδι της πιο πράσινο ακόμα;
Μάλλον στη Κρήτη, στο Σταυρό στη θάλασσα κοντά,
Παρέα με το Μεξικάνο τον Ζορμπά,
Θρόισμα απ’ τα λιόδεντρα τριγύρω,
Με μαλωτήρας μύρισμα και φλυσκουνιού,
Θα γίνουν τζιτζικιού φτερά τα κόκαλά μου.

Άραγε σε τι γλώσσα την κηδεία μου θα πουν;
Σε κάποια ελληνοβαρβαρική διάλεκτο,
Κάποιου μονομανούς παναγριώτατου;
Μήπως στη γλώσσα του Ουγκώ με προφορά Βελγίου,
Θα θυμηθούν τα Βατερλό, με Μπρελ και με ταρτίνες;
Ή πάλι θε να ψάλλουνε στα κουτσοαγγλικά
Με όσες λέξεις ξέρουνε πέντ’ έξη μετανάστες !

Και πάνω στην ταφόπλακα τι άραγε θα γράψουν,
Μ’ ελληνικά αλφάβητα θα είναι ή με λατινικά;
Θα με θυμούνται άραγε επάνω στον ιστό,
Πριν όλος μετουσιωθώ σε μιας αράχνης νήμα;

Όσο για τον Παράδεισο, την Κόλαση, τους μύθους,
Καλύτερ’ ας γελάσουμε με κάνα δυο αστεία,
Όσο περνά ηλεκτρικό μέσα απ’ τα κύτταρά μας
Και το διακόπτη του φωτός δεν στρέψουν ξαφνικά …
Ώρα καλή, αντίο σας, και φίλοι και παιδιά.

Overijse, 22/6/2006

Φτωχή απομίμηση με βάση το Qué será del caminante fatigado ή άλλως La trama

του Jorge Luis Borges

GR-Αγάλι, αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι

Φανταστείτε μια τουρκική ταινία που αρχίζει με μιαν ιστορική αναδρομή των μετακινήσεων των τουρκικών φύλων, που γύρω στο 1330, σπρωγμένα από τους Μογγόλους αναγκάζονται να μεταναστεύσουν πιέζοντας με τη σειρά τους τους Ρωμαίους (που σήμερα τους λέμε Βυζαντινούς) και υιοθετώντας την μουσουλμανική θρησκεία.

Φανταστείτε μια πρωταγωνίστρια που μαζί με μερικές άλλες Αμαζόνες είναι επιφορτισμένη με την προστασία της πόλης και που είναι και κρυπτοχριστιανή, προσευχόμενη σε έναν Εσταυρωμένο που κρύβει στο δωμάτιό της.
Που μαζί με τις φίλες της πάει στο Θέατρο (ελληνικά στην ταινία) όπου παίζεται ένα έργο με πρωταγωνιστή έναν Σωκράτη. Την οποία ένας φανατικός αλλά και διεφθαρμένος καδής (δικαστής) θέλει, στο όνομα της νέας μουσουλμανικής θρησκείας, να κλείσει στο σπίτι για να ασχολείται μόνο με την τεκνοποιία και τη μαγειρική. Και φανταστείτε μια σκηνή κατά την οποία καθιερώνεται το ρουσφέτι ως μέθοδος διακυβέρνησης.

Φανταστείτε Τούρκους μουσουλμάνους να σταυροκοπιούνται σε στιγμές κινδύνου και τον Οχράν, έναν από τους θεμελιωτές του οθωμανικού κράτους να αναφωνεί «Το κράτος είμαι εγώ» ανάμεσα στους συνομωτούντες αυλικούς του, ενώ δίπλα του κάθεται ένας Μογγόλος που κι αυτός δείχνει ένα αυταρχικό πρόσωπο εξουσίας (αλλά με κάτι κέρατα νάαα). Και φανταστείτε μια κοινωνία που παραδέχεται τη διαφορετικότητα, στην οποία ο μουσουλμάνος (που ήταν προηγουμένως χριστιανός) ανέχεται τον (μέχρι πρότεινος πνευματικό του αδελφό και ομοϊδεάτη του) χριστιανό και όπου ο εξισλαμισμός είναι μια τόσο κωμική διαδικασία την οποία ακόμη και ο πλέον άσχετος δεν έχει αντίρηση να υποστεί.

Φανταστείτε όλον αυτόν τον κόσμο να αποτελεί αντικείμενο σάτιρας από δυό κωμικούς χαρακτήρες, ο ένας από τους οποίους είναι ο (αιώνιος) γλείφτης της εξουσίας και ο άλλος ένας καλοκάγαθος περιπλανώμενος κακομοίρης, δυό χαρακτήρες που φαίνεται να αποτελούν συνέχεια του - εκφυλισμένου πιά - ελληνικού θεάτρου. Και που όταν τελικά αποκεφαλίζονται, θύματα των ραδιουργιών της παρα-εξουσίας, μετατρέπονται σε σκιές, που θα κατακτήσουν την Τουρκία και που θα περάσουν το Αιγαίο για να πολιτογραφηθούν Έλληνες.

Ελπίζω να έλθει και στην Ελλάδα το έργο Καραγκιόζης και Χατζηαβάτης, που απέλαυσα χθες σε μια κινηματογραφική αίθουσα στις Βρυξέλλες. Ελπίζω μόνο οι υπότιτλοι να είναι καλύτεροι γιατί στα γαλλικά κάτι δεν πήγαινε και τόσο καλά ...
Κι ελπίζω πως η Τουρκία θα συνεχίσει να βγάζει τέτοια έργα, γιατί έτσι φαίνεται ότι πράγματι θέλει να ξεπεράσει το φράγμα που τη χωρίζει από την Ευρωπαϊκή Δύση.

EN-My previous lives

«I die daily» says Paul to the Corinthians (1 Corinthians 15:31). And I live everyday a new life, a new opportunity, a new experience. Considering that I am some 52 years old, I could say that I have lived more than 18.000 lives. But this is not true as I started being aware of life when I was two or three years old. And then some days are so similar that I could not say that my lives can be counted by the thousands. Rather by the dozens.

Of course I was a boy, a pupil and a student. Sometimes I still feel a student, like Socrates, who became wiser each day he became older. I was also a boy-scout, a sea-scout and a cub-scout chief. Then yes I worked briefly in an electronics lab, in a pharmacy lab and in my father's restaurant. How many lives is this? Add my serving in the construction company of my uncle and as an assistant painter and you get the picture of my lives before graduating from University.

Then I was a soldier and a military interpreter and a staff member at the Army General Staff. I was a private professor of Physics and a translator of scientific and technical texts in the Encyclopaedia Papyros-Larousse-Britannica. At the same time I was a journalist for the Epikaira, the 4Wheels (4Τροχοί) and the Flight (Πτήση) magazines. All these make a lot of lives, each with its own rich experiences and difficulties and daily «deaths» and daily jubilations.

And then I came over to Brussels and was a translator once more but also an official and a public servant. I moved to become a computer specialist and taught some computers to handle Greek characters, then I became a database manager and teacher and presenter and specificator. And a project leader and simplificator on top of all these. After moving to my new duties as an information officer I also became manager of people and communicator and producer of newsletters and publications and videos and web sites.

At the same time I was a husband and a father and a Christian and church-goer. And I was a builder of a house which implies being an accountant and a banker and a specialist in 1001 things pertaining to heating and plumbing and electricity and tiles and bricks and insulation and double glazing and paints and wooden floor-coverings.

Finally, I became project leader and proposer of legislation and project evaluator and meeting chairman and consensus builder and above all a dreamer of a better European Union closer to its citizens and dealing with human suffering and risks and disasters. At the same time I had my share of bullying which led to a nice burn-out and a depression and made me go through a very interesting life as a psychoanalytic «subject» and a recipient of a wonder drug called Prozac. And so finally I decided that for my remaining lives I would rather become a full time translator and writer and husband and father again, well and a bιt of a blogger and poet and teaser.

How many lives, how many happy and bad moments and worries and jubilations ? Well why count them? I have only to live them and take strength from the nice moments and teachings from the bad. Life is above all a very short enterprise to spoil it with wondering and stress. Isn't it ?

GR-Μόναχο

Είδα χθες το Μόναχο του Spielberg. Πολύ ωραία ταινία που μου ξανάφερε στο νού τα περί σημιτισμού και αντι-σημιτισμού (δες προηγούμενο άρθρο). Υπέροχη και η ελληνική παρέμβαση στο έργο - μου άρεσε ιδιαίτερα, ιδίως που την εξέλαβα ως ένα κλείσιμο του ματιού του Spielberg αφού δεν υπήρχε μετάφραση. Μαλ...κες ! φωνάζει ο έλληνας ξενοδόχος (Μιχάλης Γιαννάτος) σε Άραβες και Ισραηλινούς, που αλληλοσκοτώνονται. Αυτό βέβαια αφού έχει πάρει αρκετές «χήνες» για τη συνεργασία του ...
Κατά τ'άλλα το έργο είναι λίγο μεγάλο (2:45) και με πολύ βία. Όμως αξίζει τον κόπο να δει κανείς ότι τελικά η βία προκαλεί περισσότερη βία ... Αλλά και ότι η εξουσία, η όποια εξουσία, αφού χρησιμοποιήσει τους ιδεολόγους τους ξεφορτώνεται για δυό κοπέκια ...
άμελγε γάλα και εσταί βούτυρον, εαν δε εκπιέζης μυκτήραν εξελεύσεται αίμα εαν δε εξέλκης λόγους εξελεύσονται κρίσεις και μάχαι λέει ο Σολομών στις Παροιμίες λ'-33 (ή σε πιό σύγχρονη μετάφραση «Διότι όστις χτυπά το γάλα, εκβάλλει βούτυρον και όστις εκθλίβει την ρίνα εκβάλλει αίμα και όστις ερεθίζει οργήν, εκβάλλει μάχας»)

FR-Liens terribles

«Vous, vous voulez la vie, et nous nous voulons la mort ...» ont declaré dans leur video les intégristes qui ont revendiqué les tuéries de Madrid. Les Espagnols doivent être fiers qu'après presque deux siècles, le cri Viva la muerte des guerillos Espagnols, est repris par les guerriers musulmans. Ceux qui resistent la domination américaine au Moyen Orient ont copié les sans espoir qui resistaient les armées de Napoléon et pas les kleftes (c.à.d. voleurs pour les Turks) qui ont fait la révolution grecque (dont le motto était La liberté ou la mort), ou les sans culottes qui ont fait la révolution française (dont le motto Liberté, Egalité, Fraternité est aujourd'hui le logo de la République Française).

C'est triste de constater que ces gens ne veulent pas la liberté mais la mort - parce que, probablement, ils sont persuadés qu'il n'y a pas de liberté ou d'espoir sur terre. C'est triste de constater que les «gurus» peuvent créer pour leurs adeptes une telle dépendance que le monde - si gai pour les poètes et les peintres, si romantique pour les chanteurs et les musiciens, si rose pour les amoureux, si savoureux pour les maîtres de cuisine - devient insuportable pour les «fidèles».

Quels sont les bergers qui ont conduit ces brebis dans cet enfer? Quelques réponses dans l'excellent livre du psychiatre et psychanalyste Jean-Yves Roy «Le Syndrome du berger»

FR-Utopie

Quand j'ai publié ces messages sur un autre blogue un lecteur (Eric - http://sapin-vert.skynetblogs.be) n'a rien compris du message grec - il a pratiqué le Græca sunt non leguntur (c'est du grec, donc illisible) des moines du Moyen Age. Un autre lecteur (Oldcola - http://oldcola.blogspot.com) par contre a consideré que mon blog trilingue est un des rares exploits de style ...

C'est formidable qu'une construction humaine, ou même un élément de la nature, un sentiment, une parole, une pensée - peuvent provoquer des réactions complètement différentes chez les uns et les autres. Et pourtant, nos sociétés se basent sur des institutions démocratiques, qui fonctionnent sur base des majorités obtenues suite aux élections, auxquelles les parties et les candidats présentent leurs idées, leurs pensées et leurs projets en espérant que les citoyens vont y adhérer après les avoir compris ...

Il est évident qu'une communauté d'idées formée par des hommes libres en grande nombre, non-manipulés et non-dépendants psychologiquement d'une personnalité prépondérante, semble plutôt une utopie.

Utopie ? ! Combien d'entre vous ont lu cet ouvrage de Thomas Moore ? Je trouve personnellement, après l'avoir lu, que plusieurs éléments de l'Utopie de Moore existent bel et bien au sein de nos societés modernes. Comme d'ailleurs plusieurs éléments de l'Eloge à la Folie (Encomium Moriae), qu'Erasme a écrit en réponse à l'oeuvre de Moore.

EN-Equation(s)

I think that the world is the manifestation of one or more equations - still to be discovered. They are similar to the equations producing fractals, but much more complex.

Humans may never be able to understand them, because they are the products of these same equations and the Gödel theorem applies (see the book by Douglas Hofstadter «Gödel, Escher, Bach: an eternal golden braid»).

Some of the levels of complexity of the equation(s) : ... quarks, elementary particles, atoms, molecules, cells, organs, living organisms (... language, nevroses, psychoses, illnesses, thoughts, inventions, new theories, religions, dependencies, ...), societies, planets, planetary systems, galaxies, ...

This represents a regulated though unpredictable, ever-evolving though self-replicating, chaotic though structured universe.

GR-Αντισημιτισμός

Ποιές αλήθεια είναι οι αιτίες που για αιώνες τώρα δημιουργούν αυτήν την πληγή;

Νομίζω πως όπως η αντίδραση είναι αποτέλεσμα της δράσης έτσι και ο αντισημιτισμός είναι αποτέλεσμα του σημιτισμού - θάλεγε κανείς της τάσης που έχουν οι απόγονοι του Αβραάμ να οχυρόνωνται πίσω από τους τοίχους της «περιουσιότητας» και της ανωτερότητας τους, θεωρώντας πως όλοι οι άλλοι οφείλουν να αποδέχονται χωρίς συζήτηση τα αιτήματά τους.

Ίσως βέβαια και να κάνω λάθος αλλά βλέπω πως υπάρχουν και Ισραηλίτες που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο και διαχωρίζουν τη θέση τους (βλέπε http://www.nkusa.org/) τασσόμενοι μάλιστα, ισραηλίτες αυτοί, ακόμη και εναντίον του κράτους του Ισραήλ ! Αλλά και η ίδια η Παλαιά Διαθήκη φαίνεται πως αντιμετωπίζει τελείως διαφορετικά το ζήτημα της Γης της Επαγγελίας στο βιβλίο της Γένεσης (όπου ο Αβραάμ πλήρωσε για να αγοράσει γη όπου έθαψε τη γυναίκα του) σε σχέση με μεταγενέστερα βιβλία (Ιησούς του Ναυή, Σαμουήλ, κλπ.) στα οποία ο περιούσιος λαός εντέλλεται να εξολοθρεύσει τους κατοίκους των προς κατάκτηση εδαφών.

Début - Starting - Εγκαίνια

This is a first message on my blog. I will write in three languages as I see fit. Readers can post comments in any of these three languages. All articles in English will be marked EN.

Ceci est un premier message sur mon blogue. J'écrirai en trois langues selon mes priorités. Les lecteurs peuvent introduire des commentaires dans une de ces langues. Tous les articles en Français seront marqués avec FR.

Εγκαίνια του ιστολογίου μου. Θα γράφω σε μιαν από τις τρεις γλώσσες αναλόγως. Οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάσουν σε μιαν από αυτές τις τρεις γλώσσες. Όλα τα άρθρα στα Ελληνικά θα σημειώνονται με GR.